Η Αιμιλία Υψηλάντη σε μια επιλεκτική τηλεοπτική της εμφάνιση.
Στην εκπομπή “Καλύτερα δε γίνεται” παραχώρησε συνέντευξη η Αιμιλία Υψηλάντη με αφορμή το νέο θεατρικό έργο στο οποίο και πρωταγωνιστεί στο θέατρο Αργώ. Μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε στους γονείς της, οι οποίοι ποτέ δεν την απόλαυσαν στο θεατρικό σανίδι, τον φόβο των γηρατειών καθώς και στις μεταγλωττίσεις.
«Δεν θυμάμαι ποτέ τους γονείς μου να έρχονται να με δουν στο θέατρο. Θυμάμαι μάλιστα πως όταν έπαιζα με τον Κούρκουλο, τον παρακάλεσα τον πατέρα μου να έρθει και ήρθε και μου είπε πως «είναι πολύ κουραστικό να βγαίνεις το βράδυ έξω».
Ή κάποιες απόψεις όπως «δεν μπορεί να είναι στο θέατρο άσχημοι άνθρωποι, πρέπει να είναι μόνο όμορφοι». Μου έλεγε όμως ότι έκανα για το Εθνικό θέατρο και όχι για την σχολή του Κουν».
«Δεν με φοβίζει ακόμα ο θάνατος, αλλά με απασχολεί πως θα γεράσω. Η εμφάνιση είναι το τελευταίο που με απασχολεί αν μπορώ να σταθώ στα πόδια μου και δεν ζαλίζομαι».
«Υπήρχαν εποχές που είχα μια δράση και δεν έβλεπα τον εαυτό μου στον καθρέφτη. Τον εαυτό σου δεν τον πολυβλέπεις στον καθρέφτη και δεν καταλαβαίνεις πόσο έχεις γεράσει.
Συνήθως βλέπεις τους φίλους σου που έχουν γεράσει και εκεί καταλαβαίνεις και συ πως μπορεί να είσαι έτσι» συμπλήρωσε η ηθοποιός στην εκπομπή της Ναταλίας Γερμανού στον Alpha.
Παράλληλα, σχετικά με την φωνή που όλοι θυμόμαστε στα κινούμενα σχέδια, η Αιμιλία Υψηλάντη παραδέχθηκε πως «όταν μπαίνω σε ένα ταξί το βράδυ και δεν με γνωρίζει κανένας, μόλις μιλάω μου λένε «α! Η φωνή»!
Είχε συμβεί και κάτι που πια το λέω σαν ανέκδοτο. Πάω να μπω στο πλοίο στο Ρίο – Αντίριο και εκεί που κάθομαι ξαφνικά βλέπω μια ομάδα ανθρώπων να ορμάνε κατά πάνω μου φωνάζοντας.
Αφού πέρασα το πρώτο σοκ, το υπερεγώ μου αναδείχθηκε και φώναξα την ατάκα του παιδικού. Λέω, αν είναι δυνατόν να κάνω τόσα πράγματα και να με αναγνωρίζουν από την Μαμά Αρκούδα».
