«”Αχ ρε μπαμπά, που είσαι για να τα δεις και να τα χαρείς;” λέει μια φωνή μέσα μου» ομολογεί ο Αντώνης Κανάκης.
Τη Νάνσυ Ζαμπέτογλου και τον Θανάση Αναγνωστόπουλου συνάντησε ο Αντώνης Κανάκης, μέσα από ζωντανή σύνδεση την Παρασκευή, στο Στούντιο 4 της ΕΡΤ. Μάλιστα, στη σύνδεση αυτήν, ο γνωστός παρουσιαστής προχώρησε σε μια πολύ τρυφερή αναφορά στην απώλεια του αγαπημένου του πατέρα.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ειδικότερα, με αφορμή το βιβλίο που έγραψε πρόσφατα για εκείνον, ο Αντώνης Κανάκης παραδέχθηκε αρχικά πως «ήταν ο μόνος τρόπος για να μπορέσω να την παλέψω εκείνες τις ημέρες. Πήγαινα κάθε βράδυ στον υπολογιστή και έγραφα όλα αυτά που βίωνα αλλιώς δεν θα την πάλευα. Νομίζω ότι με καταλαβαίνετε, για πάρα πολλούς ανθρώπους η συγγραφή είναι διέξοδος, όλα αυτά που έχω μέσα μου να βγουν με κάποιον τρόπο. Όλο αυτό που έγραψα ήταν ο τρόπος μου για να αντέξω όλες εκείνες τις ημέρες. Αλλιώς δεν θα τις είχα αντέξει».
«Εγώ τον μπαμπά μου τον λάτρευα, μακάρι να μπορούσα να γίνω το 1/100 του μπαμπά που ήταν και κάνω κι εγώ ό,τι μπορώ. Ο θάνατος και η ζωή ο καλύτερος τρόπος για να τα αντιληφθείς είναι να τα βιώσεις. Με δυσκολεύει λίγο αυτό το θέμα. Μέχρι τώρα έλεγα: και τι θα έδινα για μία ημέρα μόνο να τον δω μπροστά μου και να του κάνω μία σφιχτή αγκαλιά. Τώρα δεν λέω αυτό. Τώρα λέω: δίνω τα πάντα για να δω τον μπαμπά μου να αγκαλιάζει τα παιδιά μου κι ας μην τον αγκαλιάσω εγώ».
«Αυτό το θέμα με τον μπαμπά μου είναι συνέχεια στο πίσω μέρος του μυαλού μου. Κάθε φορά που βλέπω τα παιδιά μου να παίζουν, μια φωνή μου λέει μέσα μου: αχ ρε μπαμπά, που είσαι για να τα δεις και να τα χαρείς; Τουλάχιστον τα χαίρεται η γιαγιά» κατέληξε ο Αντώνης Κανάκης στη σύντομη συνέντευξη που έδωσε εξ αποστάσεως στο Στούντιο 4