Εδώ και λίγες μέρες, στις κινηματογραφικές αίθουσες προβάλλεται η καινούργια ταινία «Σ’ αγαπώ» («How I live now») του βραβευμένου με Όσκαρ («Ο τελευταίος βασιλιάς της Σκοτίας») σκηνοθέτη Κέβιν Μακ Ντόναλντ.
Κεντρική ηρωίδα της ταινίας η Ντέιζι, μια Νεοϋορκέζα έφηβη με πολλά προβλήματα. Ο πατέρας της είναι μονίμως απών και η μητέρα της πέθανε όταν γεννήθηκε. Μεγαλώνοντας η Ντέιζι ελπίζει ότι μια μέρα όλα θα αρχίσουν να γίνονται καλύτερα και ότι θα βρει το νόημα πίσω από ό,τι αρνητικό συμβαίνει στη ζωή της. Η κατάσταση χειροτερεύει όταν ο πατέρας της την στέλνει να περάσει το καλοκαίρι στην Αγγλική ύπαιθρο παρέα με τα θετά της ξαδέρφια, το 17χρονο Έντι, το 14χρονο Άιζακ και την 8χρονη Πάιπερ, τα οποία δεν έχει γνωρίσει ποτέ. Η μελαγχολία και η πίκρα για την κίνηση του πατέρα της θα μεταφραστεί σε επιθετικότητα στα καινούρια άτομα που μπαίνουν στη ζωή της και προσπαθούν να την αγκαλιάσουν.
Αλλά αυτή είναι η άμυνά της απέναντι σε κάθε άνθρωπο που προσπαθεί να την πλησιάσει. Ο μόνος που μπορεί να ρίξει τα τείχη που υψώνει είναι ο Έντι, ο μεγάλος ξάδερφος της, που η ηρεμία και η σοβαρότητα, του δίνουν την ικανότητα να την καταλαβαίνει. Η σπίθα της αρχικής τους γνωριμίας φουντώνει σε μια έντονη αγάπη που θα φέρει σιγά-σιγά το χαμόγελο στο πρόσωπο της. Πριν τελειώσει το καλοκαίρι, ένα παγκόσμιο γεγονός θα γκρεμίσει τις ζωές όλων. Ο Τρίτος Παγκόσμιος
Πόλεμος ξεσπά και γκρεμίζει τις ζωές όλων, χωρίζοντας τα 4 ξαδέρφια, στέλνοντας τον Έντι και τον Άιζακ στον πόλεμο και τη Ντέιζι με την Πάιπερ σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης. Αν υπάρχει όμως, κάτι για το οποίο αξίζει να πολεμήσεις, αυτό είναι η αγάπη και η Ντέιζι θα κάνει τα πάντα για να μπορέσει να βρεθεί ξανά στο πλευρό του αγαπημένου της. Ένα μεγάλο ταξίδι ξεκινά όπου θα φέρει τα δύο κορίτσια στα όρια τους, μέσα στην εμπόλεμη Αγγλία με ένα και μόνο σκοπό: να πει άλλη μια φορά «Σ’ Αγαπώ» στον Έντι.
Το σενάριο της ταινίας είναι βασισμένο στο νεανικό δραματικό διήγημα της Μεγκ Ρόσοφ και οι ερμηνείες, ιδιαίτερα της υποψήφιας για Όσκαρ Σίρσα Ρόναν («Atonement», «Hanna»), θα σας κερδίσουν με την αμεσότητά τους!
Με αφορμή την προβολή της ταινίας «Σ’ αγαπώ» στην Ελλάδα, συνομίλησα με το σκηνοθέτη της Κέβιν Μακ Ντόναλντ που μου είπε και για την καινούργια ταινία που ετοιμάζει για τη ζωή του «βασιλιά του ροκ εντ ρολ» Έλβις Πρίσλεϊ. Ο βραβευμένος με Όσκαρ σκηνοθέτης μίλησε για το «βάρος» του χρυσού αγαλματιδίου, ενώ μάλιστα δήλωσε γοητευμένος από τη χώρα μας.
Όπως μου είπε, ο βασικός λόγος για να επιλέξει να μεταφέρει στην οθόνη το μυθιστόρημα της Μέγκ Ρόσοφ ήταν πως
«Όταν το διάβασα, το βρήκα πολύ όμορφο και πρωτότυπο βιβλίο. Υπάρχουν χιλιάδες βιβλία και ταινίες που περιγράφουν μια κάποια «αποκάλυψη» ή κάτι ανάλογο. Διαβάζοντας το όμως, με μια κάποια διδακτική διάθεση και γνωρίζοντας ότι είναι γραμμένο από εκπαιδευτικό, μπήκα στη θέση των εφήβων που ζουν στη βρετανική επαρχία. Αυτό το έκανε ακόμα πιο φρέσκο και συναρπαστικό. Ήταν σα να γινόμουν και πάλι έφηβος!
– Θα περιγράφατε την ταινία σας «Σ’ αγαπώ» ως μια ποιητική ταινία που περιγράφει την αγάπη μεταξύ των εφήβων ή μια ταινία κατά του πολέμου;
Θεωρώ το «Σ’ Αγαπώ» μια ιστορία αγάπης. Για να γίνω πιο σαφής είναι μια ταινία για το πώς η αγάπη μπορεί να μας δώσει τη δύναμη για να επιβιώσουμε κάτω από φριχτές συνθήκες, όπως και αυτές ενός πολέμου!
– Ποια ήταν η μεγαλύτερη δυσκολία που έπρεπε να ξεπεραστεί στην περίοδο των γυρισμάτων;
Η ιστορία της ταινίας διαδραματίζεται κατά τη διάρκεια ενός υπέροχου καλοκαιριού. Στην πραγματικότητα όμως, έβρεχε κάθε μέρα και σχεδόν σε όλα τα γυρίσματα! Μια άλλη πρόκληση ήταν να δουλεύω με νέους αυθόρμητους ηθοποιούς. Έφερναν «μαγεία» στο πλατό αλλά δεν σας κρύβω ότι μερικές φορές με έφεραν στα όρια μου.
– Έχετε κάνει αρκετά ντοκιμαντέρ και μάλιστα το «Σ’ Αγαπώ» δείχνει να ακολουθεί μία ντοκιμαντεριστική ρεαλιστική φόρμα, στοιχείο που την κάνει να ξεχωρίζει. Κατά τη γνώμη σας, η ρεαλιστική απεικόνιση στον κινηματογράφο είναι ένα είδος μετεξέλιξης της κινηματογραφίας που εδώ και αρκετές δεκαετίες επενδύει στα ειδικά εφέ και που –καλώς ή κακώς- μερικές φορές δείχνουν πολύ… ψεύτικα;
Νομίζω ότι υπάρχει χώρος στην τέχνη του κινηματογράφου τόσο για ρεαλισμό όσο και για φανταστικά ειδικά εφέ. Τώρα αν με ρωτάτε αν «είναι του γούστου μου» ταινίες για σούπερ ήρωες, τέρατα και εξωγήινους, θα σας πω ότι τα βρίσκω αρκετά βαρετά και επαναλαμβανόμενα. Ως κινηματογραφιστή, με κινητοποιεί να καταγράφω τις ζωές πραγματικών ανθρώπων, με σάρκα και οστά που ενεργούν σαν τους ανθρώπους που συναναστρέφομαι, ανθρώπους που θα ματώσουν αν κοπούν!
– Ένα βραβείο σαν το Όσκαρ είναι επιστέγασμα μιας επιβράβευσης και επιβεβαίωση ότι η ταινία σας αγαπήθηκε από το κοινό και την επιτροπή. Μήπως όμως, ένα τέτοιο βραβείο ανεβάζει τόσο ψηλά τον πήχη που προκαλεί περισσότερο στρες παρά ικανοποίηση;
Νομίζω ότι αν κοιτάξουμε την ιστορία των ταινιών που έχουν κερδίσει Όσκαρ δεν είναι κατ’ ανάγκη οι καλύτερες ταινίες της εποχής τους, έτσι δεν το παίρνω τοις μετρητοίς. Είναι σίγουρα μια μεγάλη τιμή να φεύγεις εκείνη τη βραδιά με το αγαλματίδιο. Εκείνο το βράδυ θα διασκεδάσεις με όλη την καρδιά σου και θα προσελκύσεις τα βλέμματα των ανθρώπων γύρω σου, αλλά θα προτιμούσα το ποιος είμαι και το τι κάνω να μην το ορίζει ένα μικρό χρυσό άγαλμα.
– Έχετε έρθει ποτέ στην Ελλάδα;
Έχω έρθει, αλλά μόνο μια φορά για διακοπές και πήγα στο μικρό νησί των Παξών, όπου πέρασα υπέροχα.
– Ο τίτλος της επόμενης ταινίας σας είναι «Last Train to Memphis» και αφηγείται την ιστορία του Elvis Presley με τον Mick Jagger. Τι σας έκανε να επιλέξετε το «βασιλιά του Rock and Roll» ως κεντρικό χαρακτήρα;
Με ιντρίγκαρε η ιδέα να κάνω μια ταινία για τον πραγματικό άνθρωπο-Έλβις που κρύβεται πίσω από το θρύλο του Ροκ-Σταρ. Το πρότζεκτ είναι ακόμα σε στάδιο ανάπτυξης και δεν είμαι σίγουρος για το ποιο θα είναι το αποτέλεσμα του. Όσο για την επιλογή του ανθρώπου που θα ενσαρκώσει τον Έλβις είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς κάποιον ηθοποιό στο ρόλο του «Βασιλιά».
– Τελειώνοντας, η Ντέιζι στην ταινία «Σ’ Αγαπώ» θέτει τον εαυτό της σε μία περιπέτεια, σε ένα «επικίνδυνο ταξίδι» για να πει και πάλι αυτό το «Σ’ αγαπώ» στον αγαπημένο της Έντι. Εσείς σε ποιόν άνθρωπο θα λέγατε το δικό σας «Σ’ Αγαπώ»;
Στη γυναίκα μου και τα τρία μικρά μου αγόρια.
Μία ταινία με άποψη, αισθητική, ανθρώπινη και συναισθηματική χωρίς ίχνος μελό, αλλά με αρκετή αγωνία. Δικαιολογημένα πολλοί την χαρακτήρισαν ως την ευρωπαϊκή απάντηση στο «Hunger Games» και το «Twilight» και είναι σίγουρο ότι θα την απολαύσετε!
Γρηγόρης Μελάς