Δανάη Λουκάκη: Θέλω κάθαρση και δικαίωση στο φινάλε των Άγριων Μελισσών

Στο τέλος της δημοφιλούς σειράς “Άγριες Μέλισσες” εστίασε η Δανάη Λουκάκη.

Λίγο πριν την πολυαναμενόμενη αυλαία για τις “Άγριες Μέλισσες” στον ΑΝΤ1, ύστερα από τρεις επιτυχημένες σεζόν, η ηθοποιός Δανάη Λουκάκη παραχώρησε συνέντευξη στο περιοδικό 7 Μέρες Tv και τη δημοσιογράφο Μαρία Ανδρέου.

Τι θα σας μείνει χαραγμένο στην καρδιά από τις «Άγριες Μέλισσες»;

Πέρα από τη δημιουργική δουλειά, το ότι απέκτησα φίλους, συνοδοιπόρους, ανθρώπους με τους οποίους έγινα οικογένεια. Κατά την πρώτη καραντίνα, όταν μας έκλεισαν μέσα, όλοι οι ηθοποιοί των Μελισσών επικοινωνούσαμε σχεδόν καθημερινά μέσα από τους υπολογιστές και τα κινητά μας. Δεν χαθήκαμε, δίναμε δύναμη ο ένας στον άλλο μέσα στην πανδημία.

Στη δεύτερη καραντίνα, την παρατεταμένη, ευγνωμονώ τις Άγριες Μέλισσες γιατί ήταν η αιτία να βγαίνω από το σπίτι μου, να μην είμαι έγκλειστη, να βλέπω κόσμο, να βιοπορίζομαι και να δημιουργώ. Έζησα τρία καλοκαίρια μαζί με όλο το καστ της σειράς σε συνεχή γυρίσματα. Έχω αναπτύξει πολύ ισχυρούς δεσμούς, είναι δυνατό να μη μου λείψουν αφάνταστα όλοι αυτοί οι αγαπημένοι συνάδελφοι μου;

Πως θέλετε να τελειώσει η σειρά;

Με μια γιορτή ελευθερίας και χαράς. Να κλείσουν κάποιες ιστορίες και ο καθένας να βρει τη γαλήνη και την ηρεμία. Μπορεί η οικογένεια Τόλλια να πενθεί, αλλά το Διαφάνι πρέπει να γιορτάσει, οι τηλεθεατές πρέπει να γιορτάσουν, γιατί όλοι οι ήρωες της σειράς πέρασαν πολλά και άσχημα.

Φυσικά θα ήθελα να τιμωρηθεί ο Ακύλας όπως του αξίζει. Θέλω κάθαρση και δικαίωση γιατί τα εγκλήματα του είναι πολλά και ειδεχθή. Θέλω όσοι έφτιαξαν, όσοι έχουν αδικήσει με τις συμπεριφορές τους, ο Δούκας, ο Μελέτης, η Μυρσίνη να πάρουν το μάθημα της ζωής. Η κοινωνία του Διαφανίου απαιτεί δικαιοσύνη, όπως όλες οι κοινωνίες.

Θέλω αυτοί που έχουν αδικηθεί να χαρούν. Στον Λάμπρο και στην Ελένη αξίζει ψυχικά μια εσωτερική ηρεμία, να τα βρουν με τη ζωή και να ευτυχήσουν ως ζευγάρι. Το Διαφάνι έχει ταλαιπωρηθεί. Πρέπει να ζήσει με αξιοπρέπεια, ανθρωπιά και ησυχία. Είναι δύσκολο πράγμα η ηρεμία αλλά πάντα υπάρχει ελπίδα και αυτή έρχεται ειδικά από τα νέα παιδιά, από την κάθε νέα γενιά που έχει όραμα και κάνει όνειρα.