«Να αγαπάμε τους ανθρώπους μας, να μην έχουμε τίποτα δεδομένο. Κανείς δεν πεθαίνει αν δεν τον ξεχάσουμε», λέει η Δανάη Μπάρκα.
Σαν σήμερα, πριν από έξι χρόνια, η Δανάη Μπάρκα “έχασε” τον αγαπημένο της παππού και το πρωί έκανε μια πολύ τρυφερή ανάρτηση στον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram, όπου ανέφερε τα εξής:
«6 χρόνια. Πριν 6 χρόνια ακριβώς σου άφησα το χέρι για 10 λεπτα,πήγα απέναντι στην πλατεία Μαβίλης να πάρω καφέ,γυρισα και δεν με άφησαν να μπω στο δωμάτιο γιατί σταμάτησες να αναπνέεις. 6 χρόνια και είναι τόσο μεγάλο ψέμα ότι «ξεπερνιεται» ο θάνατος. Καθόλου δεν Ξεπερνιέται,απλά συνηθίζεις.
Συνήθισα να μην σε βλέπω στην πολυθρόνα σου,συνήθισα να μην λέω την λέξη «παππού»,συνήθισα να μην ακούω να με φωνάζουν «ποντίκω»,συνήθισα να μην μπαίνεις στο αμάξι να πάμε βόλτα,συνήθισα να μην ακούω στο σπιτι της γιαγιάς κάποιον να της λέει «Κλεοπάτρααα πάω για ψωμί»,συνήθισα να μην πίνουμε ελληνικό καφέ μαζι.
Συνήθισα,αλλά ακόμα όταν σε σκεφτομαι θέλω να κλειστώ σ ένα δωμάτιο και να κλάψω ώρες για το ποσό μου λείπεις. 6 χρόνια,μιλάω συνέχεια για σένα για να μάθουν όλοι την αγάπη μας,για να θυμούνται όσοι έχουν παππού & γιαγιά να τους λένε ένα « σ αγαπω» παραπάνω,για να δουν όλοι ποιος υπέροχος ανθρωπος με μεγάλωσε μαζι με την γιαγιά,και να ξέρουν την αγάπη μας.
6 χρόνια κάθε 27 Μαΐου σκεφτομαι ποσό σιχαίνομαι αυτά τα 10 λεπτα που κατέβηκα τα σκαλιά,γυρισα και δεν σε είχα. 10 λεπτα πριν σου είχα ψυθιρίσει «κουκλε μου,πάω να πάρω έναν καφέ κι έρχομαι,σ αγαπω πολύ»,μου έσφιξες το χέρι κι έφυγα…που να ήξερα ότι θα έφευγες κι εσυ.
Πως θα ήθελα και τώρα να σε έχω εδώ,να μου σφίξεις το χέρι και να ακουσω μια φράση απ την φωνή σου. Πως θα ήθελα να έρχομαι σπιτι και να σου λέω τα παράπονα μου και τις στεναχώριες μου. Πως θα ήθελα να ακουσω να μου λες «ποντικω μου σ αγαπω και είσαι το μικρό μου παιδακι». Πως θα ήθελα να μην υπάρχει θάνατος. Πως θα ήθελα να μην υπάρχει αυτή η μέρα η σημερινή. Σήμερα,είναι η χειρότερη μέρα της χρόνιας μου,όπως κάθε χρόνο τέτοια μέρα..,οι υπόλοιπες 364 μέρες ομως είναι υπέροχες γιατί υπήρξες / υπήρξαμε μαζι και ο,τι κι αν συμβεί οι μνήμες μου κι εγώ θα σε κρατάμε ζωντανό. Σ αγαπάω παππού 6 χρόνια σ έχω παντού μαζι. Σε φωτογραφίες,στο κινητό,στο σπιτι,στα θέατρα,στα καμαρίνια,στο στουντιο,παντού..κυρίως στην καρδιά μου και στο μυαλό μου.
Σαγαπω! Και ξέρω ότι μ αγαπάς κι εσυ! Υπενθύμιση: να αγαπαμε τους ανθρώπους μας,να τους χαιρόμαστε,να τους φροντίζουμε. Αυτό είναι η ζωή,η αγάπη.(#μοιρασμενηΧαρα διπλή χαρά,μοιρασμένος πόνος,μισός πόνος)».
Σήμερα, λοιπόν, στο φινάλε της εκπομπής, η Δανάη Μπάρκα είπε: «Είναι δύσκολο να έχεις πράγματα που σε προβληματίζουν ή σε στεναχωρούν και να οφείλεις να είσαι στη δουλειά σου κλπ… Έχω πάρει πάρα πολλά μηνύματα από το πρωί γιατί σήμερα είναι η μέρα που έφυγε ο παππούς μου από τη ζωή, θέλω να σας ευχαριστήσω για τα άπειρα μηνύματά σας. Έχω μια ανάγκη να μοιραστώ… Αν κάποιος με ρωτήσει τι είναι αγάπη, σίγουρα θα απαντήσω ότι αγάπη είναι το χαμόγελο που παίρνω όταν σκέφτομαι τον παππού μου. Και επειδή οι άνθρωποι που μεγαλώνουν, όσο περνούν τα χρόνια νιώθουν ανήμποροι, νιώθουν ότι δεν είναι πια χρήσιμοι, ότι δεν προσφέρουν το ίδιο με το να μας μεγαλώνουν…
Είναι ωραίο να θυμόμαστε να τους δίνουμε την αγάπη που τους αξίζει γιατί είναι ωραίο οι άνθρωποι να φεύγουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, με πολλή αγάπη και φροντίδα. Νομίζω ότι όντως ο Θεός έφτιαξε τις μαμάδες και μετά τις γιαγιάδες γιατί δεν μπορούσε να είναι παντού, οπότε έπρεπε να είναι οι μαμάδες μας και οι γιαγιάδες μας. Να αγαπάμε τους ανθρώπους μας, να μην έχουμε τίποτα δεδομένο. Κανείς δεν πεθαίνει αν δεν τον ξεχάσουμε, φεύγουν μόνο σωματικά και ζουν μέσα μας για πάντα».