Με ένα post στην προσωπική του σελίδα στο Facebook, ο Γιώργος Παπαχρήστος ανακοίνωσε την Τετάρτη (01.03.2017) την αποχώρησή του από την εφημερίδα Τα Νέα. «Αποφάσισα να διακόψω το συναρπαστικό ταξίδι που ξεκίνησε πριν από 30 χρόνια γιατί δεν αντέχω άλλο να βλέπω αυτή την άλλοτε κραταιά εφημερίδα να αργοπεθαίνει», έγραψε.
«Αποχωρώ σήμερα, μόλις δυο ημέρες πριν εκδικαστεί η κύρια αγωγή των τραπεζών κατά του ΔΟΛ με αντικείμενο την υπαγωγή του σε καθεστώς αναγκαστικής εκκαθάρισης, ευελπιστώντας ότι αυτοί που κινούν τα νήματα αυτής της άθλιας ιστορίας θα ξαναδούν το πράγμα κάτω από άλλο πρίσμα. Αν το «Στίγμα» μου στα ΝΕΑ ήταν (ένα) πρόβλημα γι’ αυτούς, από σήμερα που δεν υπάρχει πια, τους δίνεται η ευκαιρία να λάβουν τις αποφάσεις που πρέπει για να διασωθεί η ζωντανή ιστορία του ελληνικού Τύπου. Χρειάζεται γενναιότητα και περίσσευμα ψυχής. Το έχουν; Ιδού η Ρόδος», γράφει και εκφράζει ευγνωμοσύνη στους «στον Λέοντα Καραπαναγιώτη, τον Γιάννη Καψή, τον Σταύρο Ψυχάρη, τους τόσους αρχισυντάκτες μου και τους προϊσταμένους» με τους οποίους συνεργάστηκε στον ΔΟΛ.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Και η ανάρτησή του κλείνει με τη φράση: «Αποχωρώ. Από ΤΑ ΝΕΑ. Όχι από το επάγγελμα. Καλή αντάμωση λοιπόν “στα μανταλάκια”».
«Ένα από τα πράγματα που αποστρέφομαι είναι ο μελοδραματισμός. Και παρ’ ότι με κατακλύζει ένα πλήθος συναισθημάτων αυτή την ώρα, επέλεξα να αναγγείλω όσο πιο λιτά μπορώ, ότι αποχωρώ από ΤΑ ΝΕΑ.
Αποφάσισα να διακόψω το συναρπαστικό ταξίδι που ξεκίνησε πριν από τριάντα τρία χρόνια, γιατί δεν αντέχω άλλο να βλέπω αυτή την άλλοτε κραταιά εφημερίδα να αργοπεθαίνει.
Να ακούω τον επιθανάτιο ρόγχο της καθημερινά, και να μην μπορώ να κάνω κάτι ουσιαστικό να αποτρέψω την απευκταία εξέλιξη.
Αποχωρώ σήμερα, μόλις δυο ημέρες πριν εκδικαστεί η κύρια αγωγή των τραπεζών κατά του ΔΟΛ με αντικείμενο την υπαγωγή του σε καθεστώς αναγκαστικής εκκαθάρισης, ευελπιστώντας ότι αυτοί που κινούν τα νήματα αυτής της άθλιας ιστορίας θα ξαναδούν το πράγμα κάτω από άλλο πρίσμα.
Αν το «Στίγμα» μου στα ΝΕΑ ήταν (ένα) πρόβλημα γι’ αυτούς, από σήμερα που δεν υπάρχει πια, τους δίνεται η ευκαιρία να λάβουν τις αποφάσεις που πρέπει για να διασωθεί η ζωντανή ιστορία του ελληνικού Τύπου. Χρειάζεται γενναιότητα και περίσσευμα ψυχής. Το έχουν; Ιδού η Ρόδος…
Αποχωρώ με τις αναμνήσεις να με κυριεύουν. Να με πλημμυρίζουν. Να πέφτουν καρέ-καρέ μπροστά μου.
Τριάντα τρία χρόνια δούλεψα κοντά σε ανθρώπους που με τίμησαν με την φιλία και την εμπιστοσύνη τους. Που μου έδωσαν ευκαιρίες να ανελιχθώ. Να κερδίσω το δικό μου μερίδιο σε αυτό το δύσκολο, σκληρό, επίπονο, απαιτητικό, ανταγωνιστικό επάγγελμα. Που μου συγχώρησαν λάθη και υπερβολές. Που με συνέφερναν υποχρεώνοντάς με να …ξεκαβαλικεύω, κάθε φορά που ένιωθα -και εγώ!- ό,τι και οι περισσότεροι σε αυτή τη δουλειά: ότι είμαι το κέντρο της γης. Λειτουργήσαν σαν παιδαγωγοί και σαν δάσκαλοι. Ποτέ σαν τιμωροί.
Και τους είμαι ευγνώμων για όλα αυτά. Βαθιά ευγνώμων. Τους χρωστάω, και δεν το ξεχνάω. Χρωστώ στον Λέοντα Καραπαναγιώτη, τον Γιάννη Καψή, τον Σταύρο Ψυχάρη, τους τόσους αρχισυντάκτες μου και τους προϊσταμένους μου που είχα εργαζόμενος πότε στα ΝΕΑ και πότε στο ΒΗΜΑ.
Ό,τι έκανα, μεγάλο μερίδιο τους ανήκει. Χωρίς αυτούς, θα ήμουν ένας από τους χιλιάδες που αγάπησαν αυτή τη δουλειά, αλλά δεν τα κατάφεραν.
Και τώρα που πέφτει η αυλαία, διέγραψα ήδη ό,τι με στενοχώρησε, με απογοήτευσε, με πίκρανε, με θύμωσε, με εξόργισε όλα αυτά χρόνια. Προτιμώ να θυμάμαι τα καλά μόνο. Και πάνω απ’ όλα φίλιες που έκανα με ανθρώπους που γνώρισα και θαύμασα για την δουλειά τους και τα σπάνια χαρίσματά τους. Δεν αναφέρω κανένα, γιατί δεν θέλω και να αδικήσω κανένα.
Αποχωρώ. Από ΤΑ ΝΕΑ. Όχι από το επάγγελμα. Καλή αντάμωση λοιπόν “στα μανταλάκια”».
