Γιάννης Στάνκογλου: Ήμουν από τους ηθοποιούς που δεν ήθελαν να κάνουν τηλεόραση

“Στη σχολή γαλουχηθήκαμε με το θέατρο μόνο” παραδέχεται ο Γιάννης Στάνκογλου.

Τόσο στο ξεκίνημα στον χώρο της υποκριτικής και την επιτυχία όσο και την επερχόμενη ανταγωνιστική τηλεοπτική χρονιά μίλησε από καρδιάς ο Γιάννης Στάνκογλου στο περιοδικό Hello και τη δημοσιογράφο Σόνια Μαγγίνα. .

Τηλεόραση τη νέα χρονιά θα κάνεις…

Ναι, δεν γίνεται αλλιώς. Πρέπει να συντηρηθώ. Θα είμαι στην τηλεοπτική σειρά του MEGA, “Ναυάγιο”, με έναν πολύ ωραίο χαρακτήρα. Ωραίο και περίεργο. Μου αρέσει πολύ. Και έχω συζητήσει ήδη για τη θεατρική σεζόν 2024 – 2024 με τον Δημήτρη Τάρλοου, θα είμαι στο θέατρο Πορεία και θα παίξω τον Φρανκενστάιν.

Τηλεοπτικά, πάντως, θα είναι πολύ ενδιαφέρουσα και πολύ ανταγωνιστική χρονιά.

Πάρα πολύ! Με πολλά σίριαλ, εποχής τα περισσότερα, η “Μάγισσα” στον ΑΝΤ1, οι “Πανθεοί” στον ΣΚΑΪ, το “Προξενιό της Ιουλίας” στον Alpha, εμείς με το “Ναυάγιο” στο MEGA. Θα γίνει χαμός! Είναι ωραίο, αρκεί να μη γίνει αυτό που έγινε πριν από 20 χρόνια, με αρπακολλίστικες δουλειές.

Νομίζω, μετά τις “Άγριες Μέλισσες”, ακόμα και στα καθημερινά σίριαλ, υπάρχει πολύ μεγαλύτερη προσοχή στην ποιότητα. Επίσης, κάπως προοδεύσαμε στο σενάριο, μάθαμε να γράφουμε καλύτερα σενάρια. Νομίζω πως γενικά έχει τεθεί υψηλότερος πήχης και όλοι πια δουλεύουμε από ένα επίπεδο και πάνω στην τηλεόραση.

Πότε ένιωσες πως τα κατάφερες;

Ήμουν από τους ηθοποιούς που δεν ήθελαν να κάνουν τηλεόραση – άλλωστε στη σχολή γαλουχηθήκαμε με το θέατρο μόνο. Με το που αποφοίτησα από τη Δραματική, έφυγα με την πρώην σύζυγο μου για Νέα Υόρκη και ζήσαμε δύο χρόνια εκεί. Είμαι μεγαλωμένος σε μια οικογένεια που δεν είχε την τέχνη σε μεγάλο βαθμό στη ζωή της – ο πατέρας μου σιδεράς, η μητέρα μου δούλευε σε κλωστοϋφαντουργείο. Μετά τα 22 μου άρχισα να βλέπω θέατρο. Είχα δει το “Χρήμα” του Θόδωρου Τερζόπουλου και είχα πάθει πλάκα, είχα σκεφτεί πως θέλω να δουλέψω με αυτόν τον άνθρωπο. Είχα δει τον “Ρομαντισμό” του Μαρμαρινού, είχα νιώσει το ίδιο.

Οπότε, με το που γύρισα από τη Νέα Υόρκη, έκανα οντισιόν στον Τερζόπουλο και με πήρε. Με είδε ο Μιχαήλ Μαρμαρινός, με πήρε στον θίασο του. Μετά δούλεψα με την Άντζελα Μπρούσκου, με τον Νίκο Καραθάνο στην πρώτη του σκηνοθεσία. Έχω συνεργαστεί με ανθρώπους που ξέρουν από θέατρο και τους σέβομαι. Υπήρξα τυχερός αλλά έχω δουλέψει και πολύ. Έκατσε μετά την τηλεόραση.

Το θέμα, λοιπόν, δεν είναι αν και πότε κατάφερα κάτι με μια δουλειά. Έχει να κάνει με το πως σιγά σιγά άρχισα να πατάω στα πόδια μου και να νιώθω σιγουριά, όχι για ρόλους, αλλά με την έννοια πως έπαιρνα όσα έκανα, όσα μάθαινα, όλες τις συνεργασίες μου, και άρχιζα να δημιουργώ την προσωπική μου φαρέτρα.