«Σήμερα Τρίτη στις 11.00 π.μ. θα πραγματοποιηθεί στο Ξενοδοχείο «DIVANI CARAVEL» η Έκτακτη Γενική Συνέλευση των μελών της ΕΣΗΕΑ. Ενόψει της Γενικής Συνέλευσης και προκειμένου να καταστεί δυνατή η συμμετοχή όλων μας, το Διοικητικό Συμβούλιο κηρύσσει στάση εργασίας όλων των δημοσιογράφων σε όλα ανεξαιρέτως τα ΜΜΕ, ιδιωτικά και δημόσια της Αττικής, από τις 10 το πρωί έως τις 6 το απόγευμα».
Ακόμα κι αν ήθελα, εγώ δε μπορώ να πάω στη Γενική Συνέλευση της ΕΣΗΕΑ. Γιατί εμένα, η ΕΣΗΕΑ ΔΕΝ ΜΕ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ. Γιατί εγώ, για την ΕΣΗΕΑ, ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ. Γιατί εγώ και –πιστέψτε με- πάρα πολλοί άλλοι σαν εμένα, ΕΙΜΑΙ ΕΝΑ ΤΙΠΟΤΑ!
Η Ένωση Συντακτών δε με αναγνωρίζει ως δημοσιογράφο. Δεν υπάρχω. Μάλλον, υπάρχω μόνο όταν η ΕΣΗΕΑ θελήσει να με θυμηθεί και να μου ζητήσει να απεργήσω με το ΕΤΣΙ ΘΕΛΩ. Στις απεργίες, με θυμάται. Κι εμένα κι άλλα μέλη της που επειδή δουλεύουν στο Internet, κάνει πως δεν τα ξέρει.
Όλο τον υπόλοιπο χρόνο με ξεχνάει. Δεν τη νοιάζω. Δεν νοιάζει εκείνους που τη διοικούν (και τους πρώην και τους νυν και τους επόμενους) αν εγώ πέρασα 17 μήνες απλήρωτη με την ταμπέλα της πρακτικής εξάσκησης. Δεν τους νοιάζει αν μου κόβουν το μισθό, αν έχω να ζήσω, αν έχω να πληρώσω την ασφάλισή μου. Δεν τους νοιάζει καν αν έχω ασφάλιση. Δεν τους νοιάζει γιατί εγώ –για εκείνους- δεν είμαι δημοσιογράφος.
Αυτό όμως δεν το θυμούνται στις απεργίες. Τότε, είμαι εν δυνάμει μέλος. Και ΠΡΕΠΕΙ να απεργήσω, για να μην υποστώ συνέπειες ΟΤΑΝ και ΑΝ η ΕΣΗΕΑ θελήσει να με αποδεχτεί ως δημοσιογράφο.
Όπως δεν το θυμούνται και όταν οι (αναγνωρισμένοι από το Σωματείο) δημοσιογράφοι της τηλεόρασης ή του ραδιοφώνου ή των εφημερίδων διαβάζουν ΔΙΚΑ ΜΟΥ θέματα. Διαβάζουν τη δουλειά ΜΟΥ, αυτά που σκέφτηκα, έψαξα και έγραψα ΕΓΩ!
Η κοροϊδία συνεχίζεται. Και θα συνεχίζεται για πολύ ακόμη, όσο υπάρχουν στη μέση συμφέροντα. Αλλά το θέμα δεν είναι ΜΟΝΟ ότι η ΕΣΗΕΑ δεν αναγνωρίζει εμένα γιατί έκανα το… λάθος να δουλεύω στο internet. Γιατί επέλεξα να μάθω, να γνωρίσω και να δουλέψω στο -μοναδικό ίσως- μέσο που έχει μέλλον στον Τύπο.
Εντάξει, εγώ δεν τη νοιάζω την ΕΣΗΕΑ. Όπως κι εκείνη με ανάγκασε, χρόνια τώρα, να μη νοιάζει ούτε κι εμένα για εκείνη. Δεν ξέρω καν αν κάποιος από την Ένωση θα διαβάσει αυτές τις γραμμές. Δε με νοιάζει!
Εκτός από εμένα (που τα είπαμε, δεν είμαι δημοσιογράφος) η Ένωση κοροϊδεύει κι εκείνους που τους θεωρεί μέρος της. Για να πάει, λοιπόν, κανείς στη σημερινή Γενική Συνέλευση και να έχει δικαίωμα ψήφου πρέπει να πληρώσει. Ακόμη και οι συνάδελφοι (γιατί εγώ τους βλέπω έτσι κι εκείνοι το ίδιο) που είναι άνεργοι πρέπει να δώσουν 5 ευρώ. Α! Συγγνώμη, θα τα βάλει το Ταμείο Αλληλοβοήθειας αυτά. Αλλά κι άλλοι σαν εμένα που αναγκάζονται να πληρώνουν (αν έχουν βέβαια) κάθε δίμηνο το «μπλοκάκι», εκείνοι δηλαδή που ΔΕΝ ΑΣΦΑΛΙΖΟΝΤΑΙ από το Ταμείο των δημοσιογράφων, κι εκείνοι πρέπει να πληρώσουν. Ταρίφα: 20 ευρώ.
Κάνεις δεν τους ρώτησε αν τα έχουν.
Ούτε κι αυτό τους νοιάζει.
– ΣΥΝΥΠΟΓΡΑΦΩ, το τακτικό μέλος της Ένωσης Συντακτών, Ισμήνη Λέντζου
ΑΠΟΡΙΑ: Τόσα χρόνια ήμουν δημοσιογράφος για την ΕΣΗΕΑ, τώρα που δουλεύω στο internet δεν είμαι;
Γιατί τόση υποκρισία για το μέσο που είναι το μέλλον της δημοσιογραφίας και δίνει ψωμί σε τόσους και τόσους συναδέλφους;
– ΣΥΝΥΠΟΓΡΑΦΩ: Λευτέρης Σουχαϊμπ, ρεπόρτερ NewsIt.gr