Ο Γιώργος Λιάνης μίλησε για την πολιτική, την πορεία του στη δημοσιογραφία και τα θέματα που κυριαρχούν στην επικαιρότητα
Ο Γιώργος Λιάνης ρωτήθηκε για το δυστύχημα στα Τέμπη, λίγο πριν συμπληρωθούν δυο χρόνια από την εθνική τραγωδία και έκανε λόγο για μια σειρά από συμπτώσεις, που όπως φαίνεται τον έχουν βάλει σε σκέψεις. Ο δημοσιογράφος και πολιτικός, βρέθηκε καλεσμένος στην εκπομπή EQ και μίλησε μεταξύ άλλων για την πολιτική αλλά και τη δημοσιογραφία.
«Νιώθω οικεία στη Βουλή, αλλά εδώ όλοι εχθρεύονται. Πρέπει να είσαι υπερκομματικός, δεν γίνεται να είσαι τόσο φανατικός. Η πατρογονική μας κατάρα είναι η διχόνοια. Από τα αρχαία χρόνια μέχρι σήμερα η διχόνοια βασιλεύει στην Ελλάδα. Άλλοτε πιο ήπια, άλλοτε φανερή. Ο εθνικός μας ποιητής, Διονύσιος Σολωμός, σε ολόκληρο τον Εθνικό Ύμνο τής αφιερώνει οκτώ στροφές, την αποκαλεί “η διχόνοια η δολερή”. Δύο είναι οι “ασθένειες” στη χώρα, πρωτίστως οι πολιτικοί, δευτερευόντως οι δημοσιογράφοι» ανέφερε ο Γιώργος Λιάνης πριν εστιάσει στο δυστύχημα στα Τέμπη.
«Αυτή η πόλωση δεν χρειάζεται και ιδιαίτερα τώρα, στην αιχμή της επικαιρότητας που είναι το θέμα των Τεμπών. Έχω καλύψει δημοσιογραφικά το προηγούμενο μεγαλύτερο σιδηροδρομικό δυστύχημα που έγινε στον Δοξαρά, πάλι στα Τέμπη, 19 νεκροί, έμεινα δύο μέρες εκεί για να δω και την τελευταία λεπτομέρεια. Πόσο τραγικό ήταν εκείνο, προσπαθούσα να το ξεπεράσω, φανταστείτε τώρα αυτό με τους 57 νεκρούς.
Σύμπτωση που έγινε αυτή η ανάφλεξη, δεν ξέρουμε πώς, σύμπτωση ότι μπάζωσαν τον χώρο, σύμπτωση ότι κάποιος μηχανοδηγός είχε διοριστεί με ρουσφέτι, σύμπτωση ότι δεν έβρισκαν τα βίντεο και τα έδωσαν δύο χρόνια μετά. Ξέρετε τι λέει ο Ελύτης; Πρέπει να ντρέπονται ορισμένες συμπτώσεις».
«Ήταν πολύ έντονο, εγώ έβγαλα τον επικήδειο και δεν πίστευα ότι θα αντέξω. Κατάφερα να αντέξω γιατί ήταν η φωτογραφία του πάνω στο φέρετρο και κοίταζα μόνο τη φωτογραφία του, έβγαλα με άνεση την ομιλία, χωρίς να δυσφορήσω, επειδή αισθανόμουν ότι θα του αρέσει πάρα πολύ. Η γυναίκα του, η Μαρία, διάλεξε εμένα να κάνω την ομιλία, μου έδωσε ένα τιτάνιο ρόλο εκείνη τη στιγμή, γιατί δεν έφευγε μόνο ένας φίλος μας, έφευγε μια εποχή, έφευγαν και οι Ρεπόρτερς, το ένα τρίτο. Αυτές οι απώλειες για κάθε άνθρωπο που συμμετέχει είναι συντελικές.
Ο Χαρδαβέλλας ήταν πολύ μεγάλος μαχητής της δημοσιογραφίας, πολύ μεγάλο παλμαρέ στα επιτεύγματά του. Άφοβος, έπεφτε στη φωτιά, στην πρώτη γραμμή, είχε πάει σε πολέμους, στην Παλαιστίνη. Επειδή είχε περάσει βασανισμένα παιδικά χρόνια είχε μια σκληράδα που δεν την είχαν οι άλλοι. Ήταν εργασιομανής. Πολλές φορές του φορτώναμε θέματα και φεύγαμε γιατί ξέραμε ότι θα τα κάνει καλά. Ο Χαρδαβέλλας ήταν ο πιο εργατικός, ο Δημαράς ήταν ο πιο δημοφιλής, ήταν ο πιο όμορφος. Στα 100 γράμματα τα 95 τα έπαιρνε ο Δημαράς, τέσσερα έπαιρνε ο Χαρδαβέλλας κι εγώ έπαιρνα ένα. Ο Δημαράς σάρωνε».
Στη συνέχεια, ο Γιώργος Λιάνης εξομολογήθηκε: «Η δημοσιογραφία είναι η μεγάλη μου αγάπη. Στην πολιτική μπήκα από απόγνωση γιατί συνέβη κάτι πολύ φοβερό στο επάγγελμα, που δε μπορώ να πω… Δεν έχω ιδανικά. Αποδεικνύεται από τη ζωή μου ότι και τα ιδανικά μου τα λέρωσα. Επομένως, και το να έχεις ιδανικά, είναι και αυτό μια ουτοπία. Αγαπώ πολύ τους άλλους, δε γίνεται να είσαι δημοσιογράφος και να μην αγαπάς τον κόσμο… Οι δημοσιογράφοι πρέπει να αγαπούν τον κόσμο. Από το πρώτο μου ρεπορτάζ, μέχρι τον πρώτο φόνο που κάλυψα, αγάπησα τους ανθρώπους που έβλεπα να κάνουν κάτι που δε μου άρεσε».
«Με τον Νίκο Κοεμτζή έχω δεθεί με λόγο τιμής. Αυτός μου είπε ότι θα δώσουμε λόγο τιμής ότι δε θα απογοητεύσει ο ένας τον άλλον… Τον στήριξα, και δικαιωθήκαμε μετά… Πιστεύω ότι μπορεί να μετανοήσει ένας άνθρωπος και να λέει αλήθεια. Ο Κοεμτζής σκότωσε τρία άτομα…» είπε σε άλλο σημείο της συνέντευξής του ο Γιώργος Λιάνης.
