«Η Αλίκη Βουγιουκλάκη έπασχε από ανάγκη να τη θαυμάζουν και να την αναγνωρίζουν».
Για την Αλίκη Βουγιουκλάκη και τη συμμετοχή της στην ταινία “Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο” μίλησε η Μέλπω Ζαρόκωστα, σε συνέντευξη που έδωσε στο περιοδικό “Λοιπόν” και την Έλενα Πολυχρονοπούλου.
Υπάρχει κάποια συνεργασία που δεν θα ξεχάσετε όσα χρόνια κι αν περάσουν;
Η συνεργασία που ήταν χαρακτηριστική για εμένα ήταν “Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο”. Καταρχάς ο σκηνοθέτης της ταινίας, που ήταν ο Αλέκος Σακελλάριος, ήταν να τον… πιεις στον ποτήρι.
Σκέψου πως στην εν λόγω ταινία ήμασταν πολλοί νέοι ηθοποιοί, μεταξύ τους κι εγώ που τότε ήμουν νιάτο, όμορφοι, ψηλοί, κι όμως εκείνος που ξεχώριζε ήταν ο σκηνοθέτης. Παρόλο που δεν ήταν εμφανίσιμος, είχε τέτοιο χιούμορ, που δεν μπορούσες να μην τον προσέξεις.
Έπειτα στην ταινία συνεργάστηκα και με ένα μεγάλο όνομα της εποχής, την Αλίκη Βουγιουκλάκη. Η Αλίκη ήταν καλή συνάδελφος, αλλά ενώ ήταν πολύ ταλαντούχα, κατέστρεψε το ταλέντο της, κάνοντας μανιέρα. Είχε εφαρμόσει ένα στυλ να κάνει την ωραία και δεν μπορούσε να ξεφύγει από αυτό.
Κρίμα, γιατί είχε πολύ ταλέντο και εγκλωβίστηκε στο ρόλο της Μπριζίτ Μπαρντό. Έπασχε από ανάγκη να τη θαυμάζουν και να την αναγνωρίζουν.
Μάλιστα, εγώ είχα προσπαθήσει με φιλικό τρόπο να τη βάλω σε ένα κλίμα ποιότητας, γιατί δεν είχα αντιπαλότητες, είχα άλλη κουλτούρα και δεν με ενδιέφεραν αυτά, με τη λάμψη που ήθελε βέβαια, αλλά είχε κολλήσει στην εικόνα της ναζιάρας και δεν ήθελε να ξεκολλήσει. Ήταν της μόδας αυτό τότε και την αναδείκνυε πολύ.
