«Ταξίδι» στο… παρελθόν η Καίτη Γαρμπή, που αποκάλυψε στο “Καλύτερα δεν γίνεται” άγνωστες ιστορίες πίσω από μεγάλες επιτυχίες της, όπως το «Ζήσαμε», το «Δώρο Θεού», το «Πες το μ’ ένα φιλί» και το «Εσένα μόνο».
Το πρώτο, το «Ζήσαμε» είναι ντουέτο που η Καίτη Γαρμπή τραγούδησε με τον Διονύση Σχοινά. Μόνο που όταν έκαναν το video clip, ήταν χωρισμένοι και ο Φοίβος, που έγραψε το κομμάτι, το ήξερε.
«Θυμάμαι ότι στο “Ζήσαμε” κάναμε ένα καταπληκτικό video clip με τον Διονύση, τότε δουλεύαμε μαζί στον Διογένη, πάρα πολλές ώρες και είχε και σκηνές λίγο ακατάλληλες.
Το θέμα όμως είναι ότι εγώ με τον Διονύση εκείνη την εποχή ήμουν χωρισμένη. Δεν ήμασταν μαζί.
Το τραγούδι ο Φοίβος το έγραψε ενώ ήξερε ότι είχαμε χωρίσει και, παρόλο που θα έπρεπε να νιώθω λίγο άβολα, ένιωθα μια χαρά με τις σκηνές», είπε αρχικά η Καίτη Γαρμπή.
Η γνωστή τραγουδίστρια θυμήθηκε επίσης πως όταν έκανε τον δίσκο «Του Φεγγαριού αναπνοές», έλειπε ένα τραγούδι. «Έχουμε τη μουσική του Νίκου Τερζή αλλά δεν έχουμε το στίχο. Και λέει ο Νίκος “να πάρουμε τη Ναταλία (Γερμανού)”. Παίρνουμε τη Ναταλία τηλέφωνο, μας είπε τους στίχους από το τηλέφωνο, το ηχογράφησα και ήταν το τραγούδι που έκανε τη μεγαλύτερη επιτυχία στο δίσκο.
Το video clip για το “Δώρο Θεού” το κάναμε όταν ήμουν έγκυος. Κάναμε μια πρόταση στον σκηνοθέτη να το κάνουμε ασπρόμαυρο και πραγματικά έβγαλε μια γλύκα η φωτογραφία αυτή, μια τρυφερότητα. Απλά δεν φαινόταν όμως πως ήμουν έγκυος, εγώ το είπα.
«Το “Εσένα μόνο” είναι ένα τραγούδι σε στίχου του Νίκου Γρίτση και μουσική του Δημήτρη Κοντόπουλου. Θυμάμαι πως όταν το πήρα στα χέρια μου και διάβασα τους στίχου άρχισα να κλαίω. Έκλαιγα ασταμάτητα.
Το είπα μια φορά το κομμάτι, αυτό δηλαδή που ακούτε μέχρι σήμερα, και τους είπα: “Σταματάω, δεν μπορώ να συνεχίσω”. Ό,τι λοιπόν ακούτε, είναι όπως βγήκε από την πρώτη φορά που το είπα το κομμάτι.
Πιστεύω ότι είναι ένα ερωτικό κομμάτι και δεν ήξερα ότι ο Νίκος το είχε γράψει για την μητέρα του, την οποία είχε χάσει πρόσφατα» είπε η Καίτη Γαρμπή στη Ναταλία Γερμανού και την ομάδα του «Καλύτερα δεν γίνεται».
