«Θα ήθελα να ζούσα την εποχή του ’60, ήταν η πιο χρυσή δεκαετία του προηγούμενου αιώνα», λέει ο Μάκης Δελαπόρτας.
Στο περιοδικό «Λοιπόν» και τον Γιώργο Μουλά έδωσε συνέντευξη ο Μάκης Δελαπόρτας. Ο ηθοποιός μίλησε για το βιβλίο του «Τα backstage του ελληνικού σινεμά», τις βιογραφίες και τη δεκαετία του ’60.
Θα ήθελα αρχικά να μιλήσουμε για το βιβλίο σου «Τα backstage του ελληνικού σινεμά».
«Τα backstage του ελληνικού σινεμά» γεννήθηκαν μέσα στην καραντίνα, όταν σκέφτηκα ποιο θα είναι το επόμενο βιβλίο μου είπα ότι έπρεπε να είναι ένα βιβλίο χαμογελαστό και ανάλαφρο και τότε θυμήθηκα ότι είχα κρατήσει κάποιες σημειώσεις, εδώ και αρκετά χρόνια από τις συναντήσεις μου με τον Γιάννη Δαλιανίδη, με την Αλίκη, τη Μάρθα, τη Χρονοπούλου, τον Κώστα Βουτσά.
Κάποια βράδια που διηγούνταν στην παρέα και σε εμένα προσωπικά κάποιες άγνωστες ιστορίες πίσω από την κάμερα. Πολλές από αυτές τις ιστορίες ήταν φυσικά άγνωστες και σε εμένα με τους υπόλοιπους της παρέας που τις ακούγαμε. Κάποιες ήταν συγκινητικές, κάποιες ήταν χιουμοριστικές, πάντως όλες είχαν πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. Έτσι λοιπόν ανασκάλεψα τις τότε σημειώσεις μου και γεννήθηκαν «Τα backstage του ελληνικού σινεμά».
Τελικά τα παρασκήνια των ταινιών είναι πολύ πιο ενδιαφέροντα από όσα έχουμε παρακολουθήσει εμείς;
Σίγουρα γιατί πίσω από κάθε ταινία γυριζόταν μία άλλη ταινία τελικά και παιζόταν μία άλλη ταινία που είχε πολύ ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Εκεί γεννήθηκαν οι μεγάλοι έρωτες, εκεί δημιουργήθηκαν οι μεγάλοι καυγάδες, οι τσακωμοί, οι ανταγωνισμοί αλλά ταυτόχρονα πάντα υπήρχε και πολλή αγάπη και ευγενής άμιλλα μεταξύ όλων αυτών που εμείς τουλάχιστον παρακολουθούσαμε στην οθόνη και στα μετέπειτα χρόνια έγιναν οι μύθοι μιας ολόκληρης εποχής.
Αυτό το εγχείρημα ήταν πιο δύσκολο για εσένα από ό,τι όταν ασχολείσαι με ένα μεμονωμένο πρόσωπο;
Ναι γιατί έπρεπε να ισορροπήσω κάποια πράγματα, να καλύψω όσο γινόταν ένα μεγάλο κομμάτι από όλα αυτά τα backstage και εκεί μέσα να μπουν βεβαίως πολύ σημαντικοί καλλιτέχνες. Υπάρχουν όμως και πολλοί άλλοι που δεν μπήκαν και ευελπιστώ στο Νο 2 να μπουν και οι υπόλοιποι γιατί έχω πολλά ακόμη στα αρχεία μου.
Τι είναι αυτό που σε μάγεψε σε αυτή την εποχή και μας δίνεις τώρα αυτό το υπέροχο βιβλίο και μας έχεις δώσει όλες αυτές τις βιογραφίες; Ποια είναι η κινητήριος δύναμη που σε έστρεψε προς τα εκεί;
Όλα καθορίζονται από τα παιδικά μας χρόνια. Δεν ήταν τυχαίο για ένα παιδί που αγαπούσε τόσο τον κινηματογράφο να χτιστεί δίπλα από το σπίτι του ένας κινηματογράφος, αυτό ήταν που νομίζω ότι καθόρισε τα πάντα στη ζωή μου, οπότε ταξιδεύοντας πραγματικά μέσα στο όνειρο μέσα από τις ταινίες που έβλεπα πιτσιρικάς, θέλησα αργότερα αυτό όλο το υλικό και την αγάπη μου, να γίνουν δίσκοι, βιβλία και αφιερωματικές παραστάσεις.
Μου άρεσε η εποχή εκείνη και θα ήθελα να ζούσα την εποχή του ‘60 γιατί νομίζω πως η δεκαετία αυτή ήταν η πιο χρυσή δεκαετία όλου του προηγούμενου αιώνα. Αυτή η δεκαετία καθόρισε τα πάντα και σήμερα κάνουμε ανακύκλωση αυτής της δεκαετίας είτε έχει να κάνει με το θέατρο, είτε με το τραγούδι, είτε με τις τέχνες γενικότερα.
