“Μπαίνοντας περίμενα να δω το τέρας της κόλασης – ξέρεις το «μύθο» – και βλέπω ένα κοριτσάκι πολύ απλό και πολύ χαριτωμένο” σημείωσε ο Μανόλης Παντελιδάκης.
Ο Μανόλης Παντελιδάκης μίλησε στο Down Town και στον δημοσιογράφο Πάνο Ζόγκα για τη συνεργασία του με την Αλίκη Βουγιουκλάκη.
Έχεις συνεργαστεί με όλα τα μεγάλα ονόματα. Τι θυμάσαι από την Αλίκη Βουγιουκλάκη και το περίφημο σκηνικό με τους καθρέφτες που της είχες φτιάξει;
Όταν με κάλεσε η Αλίκη ήταν ένα απλό κορίτσι. Μπαίνοντας περίμενα να δω το τέρας της κόλασης – ξέρεις το «μύθο» – και βλέπω ένα κοριτσάκι πολύ απλό και πολύ χαριτωμένο. Βέβαια, είχε προηγηθεί το καλοκαίρι της «Αντιγόνης», που ξαφνικά και αναίτια την είχε κατασπαράξει ο Τύπος και οι συνάδελφοι της – κάτι που δεν της άξιζε. Και ήταν και καλή. Το κοινό γέμιζε το θέατρο και οι εφημερίδες έσταζαν χολή. Γιατί να μην παίξει στην Επίδαυρο η Αλίκη; Και ποιος δεν έχει παίξει πια στην Επίδαυρο, γιατί να μην παίξει η Βουγιουκλάκη; Αλλά ήταν μια εποχή που η Επίδαυρος ήταν σαν ιδιοκτησία του Εθνικού θεάτρου. Έτσι λοιπόν ερχόταν από μια αποτυχία και ήταν πολύ υπάκουη, πολύ γλυκιά.
Θυμάμαι επίσης μια σκηνή που μπαίνω στο καμαρίνι και είναι γυμνή και γυρίζει την πλάτη μπροστά στον καθρέφτη. Και ξαφνικά ξεσπάμε και οι δυο στα γέλια γιατί δεν υπήρχε νόημα. Έβλεπα την υπέροχη πλάτη της και στον καθρέφτη το στήθος της. Επίσης θυμάμαι πως ήταν συγκλονιστική ηθοποιός στην πρεμιέρα και την επόμενη μέρα είχε πάρει τα πάνω της, το κοινό όταν έβγαινε χειροκροτούσε όρθιο και έγινε από Αλεξάνδρα ντελ Λάγκο η Αλίκη, η σταρ. Είχε μια ατάκα στο έργο που έλεγε «Τώρα πια γέρασα» και της φώναξαν από κάτω «Όχι, όχι, δεν γέρασες» και γύρισε και έκανε «ε, ναι, δεν γέρασα» ξεκινώντας συζήτηση με τους θεατές. Ε, εκεί είχε γίνει ο μύθος και ο ρόλος είχε γίνει η Αλίκη. Αλλά είχε μια επικοινωνία και έναν ερωτισμό με το κοινό. Δεν νομίζω να το έχω ζήσει με άλλον άνθρωπο. Και εννοώ ερωτισμό γιατί δεν σταματάει στη μέση του σώματος, φτάνει μέχρι τον εγκέφαλο. Δεν ήταν απλώς σεξ.
