Στην Real News και στον Βασίλη Μπουζιώτη μίλησε σε συνέντευξή της η Μιμή Ντενίση για τις τις καταγγελίες για σεξουαλική παρενόχληση ή σωματική και λεκτική βία στον χώρο του θεάματος.
Πιο συγκεκριμένα, μέσα σε όλα, η Μιμή Ντενίση σημείωσε χαρακτηριστικά πως «με έχουν λυπήσει πάρα πολύ όλα αυτά. Με καταρρώκωσαν όλες αυτές οι άγριες ιστορίες κακοποίησης, λεκτικής και κυρίως σωματικής, όλες αυτές οι καταθέσεις ψυχής κοριτσιών και αγοριών, που έπεσαν θύματα καλλιτεχνών, μελών της πολύ μεγάλης μας οικογένειας…. Λυπήθηκα, έκλαψα και δεν σου κρύβω πως σκέφτηκα σοβαρά να πάρω αντικαταθλιπτικά – τα οποία δεν αγγίζω… Ένιωσα βαθύτατη θλίψη, τρομακτική οργή, ένιωσα μεγάλη πικρία, παράλληλα, όμως, ένιωσα και μια χαρά που άρχισαν να λέγονται, επιτέλους, τα πράγματα με το όνομα τους, χωρίς φόβο, και να «καθαρίζει» το «τοπίο». Να επισημάνω, όμως, ότι θέλω όσο τίποτα να μείνουμε ενωμένοι σε αυτή την τόσο δύσκολη εποχή και να φροντίσουμε να υπάρξει απόλυτη διαφάνεια, να καθαρίσει ο χώρος, όχι όμως για εκδίκηση, για ανθρωποφαγία, αλλά για να έρθουν επιτέλους καλύτερες μέρες».
«Η μεγαλύτερη τιμωρία για έναν ηθοποιό είναι να μην τον θέλουν οι συνάδελφοι του και το κοινό» παραδέχεται, επίσης, η αγαπημένη ηθοποιός. «Έγινε λόγος για φρικτά πράγματα, για αδικίες, για ανθρώπους της «οικογένειας» που οδήγησαν πολλά άτομα να υποφέρουν, που έκαναν άθλια πράγματα. Μάτωσε η καρδιά μου. Έχω σοκαριστεί. Άνθρωποι με ταλέντο, με μόρφωση, πως αυτοκαταστράφηκαν έτσι, πως τραυμάτισαν τόσες ψυχές αντί να απευθυνθούν σε έναν ειδικό, να λύσουν τα υπαρξιακά τους θέματα και να μην τα βγάλουν πάνω σε συναδέλφους τους:».
Ήξερες κάποια από όλα αυτά, Μιμή;
Δεν ήξερα. Ήξερα ότι ο ένας ήταν δύσκολος και ότι νευριάζει πολύ. Ότι ο άλλος είναι κυκλοθυμικός. Ότι ο άλλος είναι πολύ γυναικάς. Αλλά, πίστεψε μες, δεν ήξερα τέτοιες λεπτομέρειες φρικτές. Ίσως επειδή ήμουν «προστατευμένη» από την αρχή, ίσως επειδή είχα από νωρίς δικό μου θίασο. Άκουγα φήμες, μας όχι τέτοιας ασχήμιας. Ευτυχώς, «άνοιξε» τον δρόμο η ολυμπιονίκης μας, Σοφία Μπεκατώρου και πήραν τη… σκυτάλη κορίτσι και αγόρια από τον χώρο μας, που οδηγούν σιγά – σιγά σε ένα ξεκαθάρισμα. Άκουσα με πόνο ψυχής τις ιστορίες τους, ανάμεσα τους κι αυτή του Δημήτρη Μοθωναίου, που με τσάκισε. Κι ένιωσα τύψεις. Γιατί δεν τα έμαθα όταν τον συνάντησα, για να τον βοηθήσω, να τον στηρίξω; Να βγουν όλοι να μιλήσουν. Τέλος με τη σιωπή, τέλος με τους κακοποιητές, τέλος με τους ψυχικά άρρωστους.
