Η Νάντια Κοντογεώργη βρέθηκε καλεσμένη στο vidcast της Εβίτας Τσιλοχρήστου και μίλησε τόσο για τον τρόπο που έμαθε να διαχειρίζεται η ίδια τον εαυτό της, έπειτα από δυσκολίες που αντιμετώπισε, όσο και για το τι της έμαθε ο πρόσφατος τραυματισμός της, στο πόδι.
Αναφορικά με την αλλαγή στην εμφάνισή της, η γνωστή πρωταγωνίστρια υπογράμμισε πως: «Πέρασα αρκετό καιρό στο σπίτι λόγω του ατυχήματος που είχα, είχα σπάσει το πόδι μου για όσους δεν το ξέρετε. Πέρασα αρκετό χρόνο στο σπίτι, οπότε επέστρεψα λίγο στα φυσικά μου χρώματα, για όσο καιρό κρατήσει και αυτό. Δε θεωρώ σημαντικό το θέμα των μαλλιών, τα άφησα λίγο για να το δω και έτσι» είπε αρχικά η Νάντια Κοντογεώργη.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
«Ποτέ το θέμα της εμφάνισης δεν ήτανε για εμένα σημαντικό, κάπως επειδή όλα αυτά τα χρόνια το σκεφτόμουν κάποια στιγμή να δω και το φυσικό μου χρώμα -εντάξει το ξανθό είναι λίγο πιο λαμπερό- επειδή είχα γεννηθεί και ξανθιά και σκουραίνει το μαλλί κατά τη διάρκεια των ετών, το άφησα λίγο έτσι να το δω και λίγο πιο σκούρο. Ήταν και όλη η περίοδος τέτοια που με έκανε να έχω πιο ήρεμος ρυθμούς και να είμαι σε πιο ήσυχη ψυχοσυναισθηματική κατάσταση».
Επιπλέον, η Νάντια Κοντογεώργη δήλωσε ότι «Για πολλά χρόνια είχα το διαζευκτικό ή στα πράγματα. Ή θα είσαι ταπεινός ή θα είσαι αλλά αλαζόνας. Με τα χρόνια αρχίζω και πιστεύω περισσότερο στο συνδετικό “και”. Μπορείς να είσαι ταπεινός και ταυτόχρονα να γνωρίζεις την αξία σου και να την υπερασπίζεσαι. Μπορείς να είσαι ένας γλυκός και καλοσυνάτος άνθρωπος με θετική πρόθεση απέναντι στους ανθρώπους και ταυτόχρονα να γίνεσαι τίγρης, όταν κάποιος πάει να σε βάλλει σε αυτό. Με το “ή” πολλές φορές με αδικούσα, όπως πιθανώς να έχω αδικήσει, οπότε με το συνδετικό “και” αισθάνομαι πιο κοντά στην αλήθεια της ανθρώπινης φύσης».
Μιλώντας αναλυτικότερα για το ατύχημα της και όσα της δίδαξε, η Νάντια Κοντογεώργη σημείωσε πως «Είμαι επίσης ένας άνθρωπος που είχα μάθει από μικρή να λειτουργώ σε πολύ υψηλές απαιτήσεις και πολύ πιεσμένο χρονικό πρόγραμμα. Ήμουν πάντα πολύ στοχοπροσηλωμένη και εργατική στο καθήκον. Αυτό που με οδηγούσε στην αυτοεξάντληση είναι φυσικά και το σύστημα στο οποίο ζούμε, στο ότι θεωρούμε προνόμιο και παράσημο των να είναι κάποιος πολύ απασχολημένος και να μην προλαβαίνει να κάνει τίποτα, ούτε να λειτουργικός με τους ανθρώπους, ούτε να έχει χρόνο για τον εαυτό του.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Αυτό για εμένα τα προηγούμενα χρόνια ήταν ταυτόσημο της τεμπελιάς, της αχαριστίας απέναντι στη ζωή που μου δίνει τις ευκαιρίες να κάνω αυτό που αγαπώ, οπότε οφείλω να μην πω όχι και να το κάνω και αυτό».
Συμπλήρωσε, μάλιστα, ότι «Τώρα νομίζω ότι η ζωή αναγκαστικά μου δίδαξε πώς μπορώ μέσα στην καθημερινότητά μου να κάνω και αυτό που αγαπώ χωρίς φόβο για το ότι αύριο μπορεί να μη μου δοθεί η ευκαιρία και να εστιάσω περισσότερο στο να είμαι καλά και σε εσωτερική ισορροπία, γιατί αυτό εν τέλει είναι και πιο παραγωγικό. Επειδή πάντα με πίεζα να γίνομαι παραγωγική, ακόμα και όταν δεν ήμουν καλά και με έφτανα στα άκρα, τώρα προ συναισθηματικής επιβίωσης, το σώμα μου αναγκάστηκε κάπως να γίνει ο ανώτερος εαυτός μου, εφευρετικός, και με ανάγκασε στην παύση αυτή, που ήταν πολύ μεγάλη ευλογία, γιατί μου έδωσε όλα αυτά για τα οποία λαχταρούσα τα προηγούμενα χρόνια να δίνω χρόνο και δεν έδινα. Όπως ποιοτικό χρόνο με τους ανθρώπους μου, να τους ακούσω περισσότερο».
