«Έκανε χημειοθεραπείες και ζούσαμε όλον αυτό τον αγώνα της», λέει ο Κωστής Σαββιδάκης.
Για την απώλεια της μητέρας του μίλησε ο Κωστής Σαββιδάκης, σε συνέντευξη που έδωσε στην εφημερίδα On Time και τη Σίσσυ Μενεγάτου.
Ο θάνατος της μητέρας σου ήταν η πρώτη μεγάλη απώλειά σου;
Ναι, «έφυγε» σε ηλικία 40 χρόνων από καρκίνο, κι εκεί είναι σαν να χάνεις τα θεμέλια από το σπίτι. Είσαι πια σ’ ένα σπίτι που είναι ετοιμόρροπο. Τουλάχιστον για εμάς τα αγόρια η μητέρα είναι η αδυναμία μας και για τα κορίτσια ο πατέρας.
Γιατί με τον πατέρα μου δεν το ένιωσα τόσο πολύ όσο με τη μητέρα μου. Όταν η μητέρα μου έκανε την πρώτη εξέταση, οι γιατροί τής έδωσαν έξι μήνες ζωής.
Από την αγάπη της για να μεγαλώσει τα παιδιά της, κατάφερε να ζήσει δώδεκα χρόνια. Έκανε χημειοθεραπείες και ζούσαμε όλον αυτό τον αγώνα της. Ήμουν είκοσι δύο χρόνων όταν «έφυγε», αλλά βίωσα όλο τον πόνο και την αγωνία της, γιατί έμενα μαζί της.
Κι όταν βλέπεις τον άνθρωπο που αγαπάς να μην μπορεί να σηκωθεί ούτε από το κρεβάτι τους τελευταίους μήνες, φτάνεις σε ένα σημείο που λες: «Χριστούλη μου, πάρ’ την για να ξεκουραστεί. Να μην υποφέρει άλλο».