Ποια θέση παίρνει, επίσης, ο Θοδωρής Αθερίδης για την προστασία των θεατών στο θέατρο;
Για την επόμενη, μα και την παρούσα, μέρα στο θέατρο μιλά ο Θοδωρής Αθερίδης στο Τύπος TV και την δημοσιογράφο Κατερίνα Θεοδωροπούλου. Ο αγαπημένος καλλιτέχνης αναφέρεται με ειλικρίνεια στις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι ηθοποιοί με το “κλείδωμα” λόγω πανδημίας του κλάδου αλλά και στη θολό μέλλον.
Πως βλέπετε αυτή τη νέα πραγματικότητα που έχει δημιουργηθεί στο επάγγελμα των ηθοποιών;
Μόνο με ρεαλισμό, στα 35 χρόνια που δουλεύω, είναι η δεύτερη φορά που δεν θα κάνω θέατρο. Εκτός των πρωτοκόλλων που έχουν δημιουργηθεί, ο θεατής δεν κινδύνευε καθόλου, θα έμπαινε με τη μάσκα του, θα παρακολουθούσε την παράσταση με την μάσκα του, θα υπήρχαν σαφέστατα λιγότεροι θεατές. Αυτοί που θα κινδύνευαν θα ήμασταν εμείς οι ηθοποιοί. Εμείς θα ήμασταν εκτεθειμένοι. Αυτή η κατάσταση συμπαρασύρει τις ομαδικές δουλειές, το θέατρο δεν γίνεται με τηλεργασία. Έγινε μια προσπάθεια, αλλά τελικά θα παραμείνουμε κλειστοί. Επειδή, πάντως, ακούγονται διάφορα, δεν έχουμε διαφορά από αυτό που γίνεται στο εξωτερικό.
Εννοείτε ότι και στο εξωτερικό τα θέατρα είναι κλειστά λόγω κορονοϊού;
Η σκηνή του Broadway έχει πάρει απόφαση ότι δεν θα ανοίξει ξανά πριν από τον Οκτώβριο του 2021. Οπότε, αυτό τα λέει όλα.
Ο κλάδος ζορίζεται ιδιαίτερα, πιστεύετε ότι αντέχει;
Αυτό είναι μια λυπηρή πραγματικότητα. Οι ηθοποιοί είναι έτοιμοι να μπουν σε σιυσσίτια. Είναι ένα εξαιτετικά ανασφαλές επάγγελμα από τη φύση του. Κάθε έξι μήνες ψάχνεις για δουλειά. Οπότε, με το “κλείδωμα” του κλάδου, έχεις πρόβλημα πλέον να πληρώσεις το ενοίκιο σου και σούπερ μάρκετ. Μια επιδοματική πολιτική κρίνεται απαραίτητη πλέον, στη φάση στην οποία βρισκόμαστε. Πρέπει άμεσα να γίνει για να μη δούμε ανθρώπους να φτάνουν σε ακόμη χειρότερο σημείο. Πρέπει να εξασφαλιστούν τα προς το ζην. Ο δικός μας κλάδος έχει εξαφανιστεί από τον χάρτη. Είναι όμως μία πραγματικότητα που αφορά στους πάντες. Κάθε νοικοκυριό αναρωτιέται πως θα τα βγάλει πέρα, βάλλεται η συντριπτική πλειονότητα του λαού.
Εσείς πως το βιώνετε;
Αν με ρωτούσατε, θα ήθελα να έχω αρκετά χρήματα και να μπορώ να φύγω, να πάω σε ένα χωριουδάκι χωρίς κρούσματα, να βγαίνω στον καθαρό αέρα, να τρέχω, να περπατάω, να γράφω. Επειδή όμως δεν έχω αυτή την δυνατότητα, θα κάνω και τηλεόραση και ραδιόφωνο και ό,τι μπορώ με όλους τους κινδύνους που συνεπάγονται.
Φοβάστε;
Πάρα πολύ, είμαι ικανός να πάθω όλα τα συμπτώματα, ακόμη κι αν είμαι ασυμπτωματικός. Θα σκέφτομαι ότι μπορεί να διασωληνωθώ, θα νιώθω σαν να είναι το τέλος μου.
