“Η αναγνωρισιμότητα μπορεί να είναι κατάρα για τις προσωπικές σου στιγμές” ομολογεί ο Περικλής Λιανός.
Μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη παραχώρησε ο Περικλής Λιανός στο περιοδικό Λοιπόν και τον δημοσιογράφο Ανδρέα Θεοδώρου όπου και μίλησε για την διαχείριση της αναγνωρισιμότητας από το σειρά “Καφέ της Χαράς”.
Τελικά η δημοσιότητα είναι «ευχή» ή «κατάρα;»
Εξαρτάται πώς θα τη διαχειριστεί κανείς. Σε μια χώρα όπου υπάρχει γραφειοκρατία και δεν υπάρχει πολύς μεγάλος σεβασμός στον πολίτη, πολλές φορές λειτουργεί σαν διαβατήριο. Να εξυπηρετηθείς από δημόσιες υπηρεσίες (γέλια). Κάποτε μια φίλη μου σε διάφορα προβλήματα που είχε με τις πολεοδομίες, με έπαιρνε μαζί της και επειδή ήμουν γνωστός μας εξυπηρετούσαν.
Αλλά μπορεί να είναι και κατάρα για τις προσωπικές σου στιγμές, γιατί μπορεί να υπάρξει αδιακρισία. Κάποτε θυμάμαι στο σουπερμάρκετ δεν μπορούσα να πάω, γιατί με ακολουθούσαν να δουν τι θα ψωνίσω. Τους έλεγα λίγο πιο διακριτικά (γέλια). Δεν μπορείς να πεις όμως σας θέλω μόνο για να με χειροκροτάτε, παίρνεις και το άλλο μέρος.
Μέσα από το «Καφέ της Χαράς» σας αγάπησε πάρα πολύς κόσμος, νιώσατε ποτέ αυτό τον ρόλο σαν «βάρος»;
Θα ήταν άσχημο να πω βάρος, γιατί από αυτόν τον ρόλο και πολύ αγάπη πήρα και ακόμη τρώω ψωμί και πολλές δουλειές βγήκαν μετά. Αισθάνθηκα όμως ότι καπέλωσε πολλά πράγματα που έκανα. Μου έκανε εντύπωση ότι μετά που έκανα πολύ ωραία πράγματα στο θέατρο, ερχόταν κόσμος και μου έλεγε «α δεν το φανταζόμασταν, δεν το περιμέναμε».
Το σίριαλ αυτό έκανε τρελά ποσοστά τηλεθέασης, υπήρξε κάποιο περιστατικό με θαυμαστές που σας έφερε σε αμηχανία;
Σε πάρα πολύ δύσκολη θέση πολλές φορές. Ακόμη και σε κηδεία, κολλητού μου στη Θεσσαλονίκη. Την ώρα που πηγαίναμε το φέρετρο ερχόντουσαν και μου ζητούσαν αυτόγραφα. Αυτό το είχαμε ζήσει και στην κηδεία της Λαμπέτη που δεν μπόρεσε να μπει το φέρετρο στην εκκλησία γιατί το κοινό είχε μπει εκεί για να δει τους σταρς. Και μετά ζητούσαν αυτόγραφα από τον Τσιβιλίκα, τον Καζάκο που σήκωναν το φέρετρο.
Μια άλλη φορά ήταν όταν έφυγα από την κηδεία του πατέρα μου για να προλάβω το γύρισμα στο “Καφέ” και με ρωτούσαν διάφορα πράγματα. Κάποιοι δεν σέβονται και πολλές φορές μας αντιμετωπίζουν με αδιακρισία και αυτό με εκνευρίζει. Υπάρχει βέβαια και αγάπη και σεβασμός που με συγκινεί, γιατί θα είναι ψεύτης όποιος πει ότι δεν θέλει την ανταπόκριση του κόσμου.
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232163