Όσα εξομολογήθηκε η Πηνελόπη Πλάκα για το metoo και όχι μόνο!
Σε όσα βιώνει την τελευταία τριετία καθώς και την απομάκρυνση του Πέτρου Φιλιππίδη από το σίριαλ “Χαιρέτα μου τον Πλάτανο” της ΕΡΤ εστίασε η Πηνελόπη Πλάκα στη συνέντευξη που έδωσε στη Real life και τη δημοσιογράφο Κορύνα Μανταγάρη.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Κατά την έναρξη της σειράς προέκυψε το θέμα της άμεσης αντικατάστασης του Πέτρου Φιλιππίδη, λόγω των καταγγελιών που έχει δεχτεί. Πως το αντιμετωπίσατε;
Αν πιάσουμε γενικά τη συνθήκη metoo είναι κάτι το πολύ στενάχωρο να βλέπεις τέτοιες εκδηλώσεις βίας, είτε ψυχολογικές είτε ενδοοικογενειακές. Γενικά δεν ζούμε και πολύ ωραία χρόνια. Φυσικά και τάραξε τα ήρεμα νερά της δουλειάς μας, από εκεί και πέρα προσπαθήσαμε όλοι μαζί να ανασυγκροτηθούμε και να μείνουμε ενωμένοι, ώστε να μη δημιουργηθεί πρόβλημα γιατί είμαστε είκοσι ηθοποιοί και εξήντα άτομα συνεργείο.
Καταλαβαίνεις ότι θα έπρεπε να διατηρήσουμε την ψυχραιμία μας για να έχουμε τη δουλειά μας, τα χρήματα μας, την ψυχική μας ηρεμία. Συγκεκριμένα για τον Πέτρο Φιλιππίδη δεν έχω να σχολιάσω κάτι, γιατί ήδη η υπόθεση βρίσκεται στα δικαστήρια και έχει πάρει τον δρόμο της Δικαιοσύνης.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Όλες αυτές οι καταγγελίες που ξέσπασαν σαν τσουνάμι κατά τη διάρκεια της καραντίνας ήταν άγνωστα περιστατικά για εσένα; Είχες κάποια προσωπική εμπειρία;
Προσωπικά δεν μου έχει συμβεί κάτι αντίστοιχο. Μπορεί να ένιωσα κάποια ενόχληση στο πολύ μακρινό παρελθόν, όταν ξεκινούσα, αλλά δεν ήταν κάτι αντίστοιχο και το διαχειρίστηκα ακαριαία. Όμως, από το να ακούσεις κάτι μέχρι να φτάσεις σε μια καταγγελία, καταλαβαίνεις ότι ο δρόμος είναι πάρα πολύ μακρύς.
Φυσικά, σοκαρίστηκα! Αλλά επειδή δεν θέλω να μείνω μόνο σε αυτό, θα σου πω ότι τα τελευταία τρία χρόνια στην Ελλάδα ζω ένα θρίλερ. Δεν θεωρώ ότι είναι μόνο το metoo αλλά με όλα αυτά που συμβαίνουν με τον κορονοϊό, το metoo, τις γυναικοκτονίες, την ακρίβεια, τον πόλεμο, νομίζω ότι ζω σε ταινία τρόμου. Δεν ξέρω αν όλο αυτό πηγάζει από τη βαθιά οικονομική κρίση που είχαμε τα τελευταία δέκα χρόνια.
Παρακολουθώ τις εξελίξεις και σκέφτομαι αλλά το μόνο που μένει είναι η στεναχώρια, γιατί ποιος μπορεί να μας απαντήσει; Δεν μπορείς να κάνεις όνειρα, να πας μπροστά με την ίδια ευκολία που μπορούσαν να πάνε μπροστά οι γονείς μου.
