“Τον τελευταίο καιρό μιλούσε στο τηλέφωνο πολύ λίγο γιατί κουραζόταν και έτσι αλληλογραφούσαμε με μηνύματα” ανέφερε η Πωλίνα.
Για την απώλεια του Δάκη κι όσα θυμάται από εκείνον μίλησε η Πωλίνα στο Λοιπόν και στην Μαρία Σοφιανού.
Θα μοιραστείς μαζί μας την πιο συγκινητική στιγμή που έχεις ζήσει μέχρι σήμερα στην καριέρα σου;
Η συγκίνηση ξέρεις, είναι κάτι πολύ υποκειμενικό και ίσως γελάσεις, αλλά συγκινούμαι με την πιο απλή κίνηση. Θα μιλήσω όμως για κάτι πρόσφατο που με τσάκισε κι αυτό δεν είναι άλλο από το φευγιό του Δάκη…
Πώς βιώνεις την απώλειά του; Τον έζησες στις τελευταίες του στιγμές;
Εδώ και έναν χρόνο δεν τον συναντήσαμε ποτέ. Μιλάγαμε όσο άντεχε στο τηλέφωνο και τίποτα άλλο. Πέρασα μια ολόκληρη ζωή τα πιο όμορφα χρόνια μαζί του και νιώθω όσο κι αν αυτό πονάει, ότι ησύχασε. Ο Δάκης ήταν η περίπτωση του ανθρώπου που όλοι αγαπάνε και που όλοι θα ήθελαν να έχουν για φίλο.
Συναντηθήκαμε κι αρχίσαμε να συνεργαζόμαστε προς το τέλος της δεκαετίας των ‘80s. Ήταν αυτό που σπάνια συμβαίνει σε συνεργασία με την γνωστή έννοια. Ένα πανηγύρι, ένα ατελείωτο πάρτι με πολύ γέλιο, αγάπη, εκτίμηση σκανταλιές, ειδικά τα χρόνια που δουλεύαμε στο Διογένη. Ο Δάκης ήταν ένας μικρός πρίγκιπας, μακριά από τοξικότητες και ίντριγκες. Απίστευτα άψογος επαγγελματίας, κομψός και συγχρόνως προστατευτικός και δίκαιος.
Η φωνή του όλα τα χρόνια που χαθήκαμε μέχρι να ξανασμίξουμε την τελευταία πενταετία, ήταν πάντα στ’ αυτιά μου λες και ήταν γραμμένο ότι οι δρόμοι μας θα συναντιόντουσαν ξανά. Το πιο σημαντικό είναι η αξιοπρέπεια με την οποία αντιμετώπισε την αρρώστια και όλοι εμείς απορούσαμε, ενώ ξέραμε από το πού αντλούσε όλη αυτή την ενέργεια και πως είχε κουράγιο να τραγουδάει με τόσο μαγικό τρόπο.
Τον τελευταίο καιρό μιλούσε στο τηλέφωνο πολύ λίγο γιατί κουραζόταν και έτσι αλληλογραφούσαμε με μηνύματα. Το τελευταίο που μου τόνισε ήταν… «Ζήσε τώρα όχι αύριο»…. Σ’ αγαπώ Δακούλη μου, είμαι πολύ τυχερή που σε συνάντησα. Έτσι θα ήθελα να κλείσουμε αυτή την ερώτηση…
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232163