Σόφη Ζαννίνου: Έχω ταΐσει και έχω νανουρίσει τον Χρήστο Θηβαίο

“Τον θεωρώ μεγάλο ταλέντο και υπέροχο καλλιτέχνη” ομολογεί η Σόφη Ζαννίνου.

Για την απόφαση να ασχοληθεί με τον χώρο της υποκριτικής αλλά και τη συνάντηση με τον Χρήστο Θηβαίο μίλησε η Σόφη Ζαννίνου στη συνέντευξη που παραχώρησε στο περιοδικό Λοιπόν και τον δημοσιογράφο Γιώργο Μουλά.

Θεατρίνοι οι γονείς σας. Είναι δυσκολότερο για ένα παιδί που γεννιέται σε ένα τέτοιο περιβάλλον να αποδείξει και να καθιερωθεί;

Έτσι είναι για όλα τα παιδιά των ηθοποιών και των τραγουδιστών. Πρέπει από την αρχή να αποδείξουν ότι είναι καλύτεροι από τους γονείς τους. Αυτό είναι αδύνατο. Όλοι κάνουμε την προσπάθειά μας πάντα και δεν τα παρατάμε. Σε πολλές περιπτώσεις έχω παίξει τον πατέρα μου, δηλαδή έχω πάρει τα χαρακτηριστικά του πράγματα και με έχουν σώσει. Στη «Θηλυκή εταιρεία» έπαιζα τον πατέρα μου σε όλο το έργο με το τσιγάρο κρεμασμένο στο στόμα. Είναι αδύνατο για ένα παιδί που μεγαλώνει σε αυτό το χώρο και σε αυτό το σπίτι, το απόλυτα θεατρικό, μουσικό τραγουδιστικό κτλ, να μην πάρει πράγματα από τους γονείς του.

Εσείς αποφασίσετε από μικρή ότι θα ακολουθήσετε αυτό το δρόμο;

Δεν αποφάσισα τίποτα. Ήταν τρόπος ζωής. Εγώ σαν παιδί νόμιζα ότι όλος ο κόσμος είναι ηθοποιοί και τα παιδιά τους παίζουν. Πρέπει να σου πω ότι έχω δώσει γάλα και έχω ταΐσει και έχω νανουρίσει τον Χρήστο Θηβαίο, του οποίου οι γονείς ήταν επίσης ηθοποιοί και έπαιζε και αυτός στο θέατρο. Έτσι όπως ζούσαμε νόμιζα πως όλος ο κόσμος είναι ηθοποιοί και τα παιδιά τους παίζουν. Ήταν κάτι πολύ φυσικό. Δεν ήξερα ότι υπάρχουν και άλλα επαγγέλματα. Τελικά και όλος ο κόσμος μας είναι ένα τεράστιο θέατρο.

Και όταν συναντιέστε με το Θηβαίο;

Συγκινείται πάρα πολύ, τον αγαπώ και τον θεωρώ μεγάλο ταλέντο και υπέροχο καλλιτέχνη. Χαίρομαι που τιμάει με πολλούς τρόπους μέσα από το ρεπερτόριό του, το θέατρο και τους γονείς του.

Θα ήθελα να μου πείτε αν καταφέρατε όσα επιδιώξετε σε επαγγελματικό επίπεδο. 

Δεν επιδίωξα κάτι. Απλά έλεγα ναι ή όχι σε πράγματα που μου έφερνε ο Θεός. Όλα έγιναν τυχαία στη ζωή μου, δηλαδή ο τρόπος που έφυγα από το θέατρο και μπήκα στο τραγούδι με τους ανθρώπους που συνεργάστηκα στο τραγούδι, στην τηλεόραση, στα σίριαλ, Ήταν όλα τυχαία και δεν επιδίωξα κάτι. Απλά είχα ένα ένστικτο και μια γνώση από παιδί να λέω όχι σε πράγματα που ένιωθα ότι δεν είναι καλλιτεχνικά.