Στο Λοιπόν και στην Ρενέ Σαραντινού έδωσε συνέντευξη η Καίτη Φίνου, όπου έριξε περισσότερο φως στην σεξουαλική παρενόχληση που είχε δεχθεί σε μικρή ηλικία.
-Γιατί ακολούθησες το επώνυμο του πατριού σου κι όχι του πατέρα σου;
Γιατί η μάνα του πατέρα μου και η θεία μου, που μας μεγάλωσαν, ειδικά η γιαγιά μας, είπε “όχι”, να έχουμε το επώνυμο του βιολογικού μας πατέρα, γιατί νόμιζε ότι θα είχαμε και κάποια περιουσία. Στην πορεία δεν υπήρχε περιουσία. Κατάλαβα ότι με στιγμάτισε η απώλεια του πατέρα μου γύρω στα 40 μου. Τότε που πρωτοπάχυνα, που δε χτυπούσε το τηλέφωνο… Εκεί έκανα την πρώτη μου συνεδρία σε ψυχολόγους και ψυχιάτρους. Σημαντικό κομμάτι που με στιγμάτισε ήταν κι ο βιασμός μου.
-Σου συνέβη σε μικρή ηλικία, ήσουν ανήλικη…
Μου συνέβη το 1976, σε ηλικία των 16 χρονών. Έμαθα για τη γυναικεία περίοδο, από μια γυναίκα Ελληνοαμερικάνα, που έμενε με την οικογένειά της απέναντί μας, κι ήμουν 11 παρά, γιατί στα 11 “μου ήρθε” και μάλιστα, η γυναίκα αυτή, μου είπε πόσα χρόνια κρατάει και τότε θεώρησα ότι κρατάει μια ολόκληρη ζωή. Όταν το είπα στη γιαγιά μου, ότι έχω περίοδο, με ρώτησε: “Τι, σου έκανε κάποιος κάτι;”. Ήταν οι εποχές που οι άντρες ήταν επιδειξίες, κι άντε να ικανοποιούνταν αν μπορούσαν να σε απομονώσουν κάπου να σε χαϊδέψουν, όχι να σε βιάσουν. Εμένα δεν ήταν ολοκληρωτικός βιασμός, φορούσα παντελόνι και δε μπορούσε να μου το κατεβάσει μέσα στο αυτοκίνητο, οπότε, εκσπερμάτισε ανάμεσα στα μπούτια μου. Ήταν τραυματική εμπειρία, έβλεπα τα μάτια του, κι ήταν ένας εν δυνάμει δολοφόνος.
-Γνώριζες τον άνθρωπο αυτόν;
Δεν τον ήξερα, ήταν φίλος ενός οικογενειακού μας φίλου.
-Πώς μπήκες μέσα στο αυτοκίνητό του;
Μου είπε ο οικογενειακός μας φίλος, ότι μπορώ να μπω στο αυτοκίνητό του, ένα χρυσό ακριβό αυτοκίνητο, να με πάει μια βόλτα, ήταν Ελληνοαμερικανός.
-Πως αντέδρασες μετά το συμβάν, έτρεξες και το είπες στους δικούς σου;
Όχι εκείνη τη στιγμή. Πήρα τηλέφωνο τη μαμά μου και της το είπα, αλλά επειδή τους έπαιζα θέατρο και έβγαζα από το μυαλό μου διάφορα, σαν φαντασίωση, δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι έκανε κάτι τέτοιο ο φίλος, που έπινε ένα ποτήρι κρασί με τον πατέρα μου. Αυτός τότε ήταν 30 χρονών. Έπειτα έφυγε για την Αμερική και μετά από χρόνια έμαθα ότι πέθανε από καρκίνο στα 40 του. Δεν μου έφυγε ποτέ η εικόνα από το μυαλό, γιατί είχε κι ένα σουγιαδάκι στον λαιμό μου. Δεν είχα ολοκληρώσει ερωτική επαφή ως τότε, ήμουν ερωτευμένη μ’ ένα παιδί, που δεν τον ήθελαν οι δικοί μου και καλά έκαναν, είχαν δίκιο, γιατί ήταν μια οικογένεια που είχε πολλές παρανομίες, αλλά εγώ πήγαινα πάντα κόντρα, όμως με ήσυχο τρόπο, χωρίς φωνές. Σηκωνόμουν έφευγα, πήγαινα σε κλαμπ και ντίσκο. Ήταν μεγαλύτερός μου, έψαχνα την πατρική φιγούρα σ’ έναν άντρα. Βέβαια, δεν ήταν από τα “πολύ καλά παιδάκια” ο μπαμπάς μου, η μαμά μου κακοπερνούσε, κι έχω ζήσει καταστάσεις…
-Τι καταστάσεις;
Η μαμά μου δούλευε, ήταν δασκάλα σε χοροδιδασκαλείο, ο πατέρας μου ήταν χαρτοπαίκτης και μεθούσε. Το ούζο το μίσησα, δεν το δοκίμασα ποτέ στη ζωή μου, γιατί με έπαιρνε ο πατέρας και πηγαίναμε δίπλα από το σπίτι σε μια ταβέρνα, με έβαζε στα γόνατά του για να κοιμηθώ, για να πιει το ουζάκι του. Εμένα αυτή μυρωδιά μου έχει μείνει, μέχρι σήμερα που μιλάμε… Μπορεί κι από την κοιλιά της μάνας μου να ένιωθα αυτή την αναστάτωση που τραβούσε η μητέρα μου με τον πατέρα μου. Ο πατριός μου τη λάτρευε, παράτησε το χωριό του, που είχε περιουσία, για να πάρει μια γυναίκα χήρα με δύο παιδιά, κι έτσι τον αποκλήρωσαν οι δικοί του.
-Στις ερωτικές σου επαφές πώς λειτούργησε αυτό που σου συνέβη;
Όχι καλά. Ο πρώτος μου έρωτας, ήταν εκείνος στον οποίο έδωσα την παρθενιά μου, κι ήμουν πολύ ερωτευμένη, ήταν προσεκτικός, κι έτσι δεν είχα από εκείνον τραυματική εμπειρία. Όμως στην υπόλοιπη ζωή μου, μη σου πω μέχρι πριν λίγο καιρό, σαφώς και υπήρχε αυτό μέσα στο μυαλό μου, ενώ σε κάτι πιο βίαιο, αμέσως ερχόταν αυτό στο μυαλό μου, μήπως ξαφνικά μου παρουσιαστεί άλλος χαρακτήρας.