“Έχω αφήσει εκεί στο πάτωμα το στρώμα και το μπουκάλι με το νερό για να θυμάμαι από που ξεκίνησα, αλλά και για να το δείχνω στα παιδιά μου” ανέφερε ο Σπύρος Πετρουλάκης.

Ο συγγραφέας του Σασμού, Σπύρος Πετρουλάκης, πέρασε το κατώφλι του Στούντιο 4 με την Νάνσυ Ζαμπέτογλου και τον Θανάση Αναγνωστόπουλο και μίλησε για την πορεία του μέχρι σήμερα, αλλά και τις δυσκολίες που βίωσε το πρώτο διάστημα στην Αθήνα.

«Η Κρήτη ήταν και είναι για μένα ένας μαγνήτης, ο οποίος με τράβαγε από τότε που ήμουν μικρός… Ήταν πάντα ένας πόλος έλξης. Το σκέφτηκα και επιχειρηματικά γιατί ήθελα να ανοίξω ένα γυμναστήριο Tae Kwon Do και δεν είχε ανταγωνισμό και το σκέφτηκα επιχειρηματικά.

Πήγα στα Χανιά λίγο και μετά στο Ρέθυμνο, που το αγάπησα πολύ και είναι στην καρδιά μου. Στην αρχή ήταν λίγο ψυχρό το κλίμα στο Ρέθυμνο… Σε κάποια μέρη πας ξένος και παραμένεις ξένος. Όμως ήμουν τυχερός.

Εκεί παντρεύτηκα, έμεινα μέχρι το 2006 και μετά πήγα στα Χανιά. Τα παιδιά μου γεννήθηκαν στην Κρήτη, η κόρη μου έγινε 17 και ο γιος μου είναι 15» είπε αρχικά ο Σπύρος Πετρουλάκης.

«Αποφάσισα να φύγω από την Κρήτη για λίγο καιρό για να παίξω μουσική. Στην Αθήνα οι σκηνές ήταν πιο πολλές… Ήμουν αρκετά μεγάλος, γύρω στα 40. Δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς. Υπήρξαν τεράστιες οικονομικές δυσκολίες με την κρίση, μια οικονομική καταστροφή στις δουλειές.

Μου άφησε χρέη. Ήταν πολύ μεγάλη η επιχείρηση. Δεν είχα κάτι άλλο να κάνω και ξεκίνησα τη μουσική. Έπρεπε κάπως να ζήσω… Μόλις ήρθα στην Αθήνα βρήκα δουλειά ως μουσικός. Ζούσα στο πατρικό μου που ήταν εγκαταλελειμμένο για πολλά χρόνια, με ένα στρώμα στο πάτωμα, χωρίς ρεύμα για κάποιους μήνες.

Έχω αφήσει εκεί στο πάτωμα το στρώμα και το μπουκάλι με το νερό για να θυμάμαι από που ξεκίνησα, αλλά και για να το δείχνω στα παιδιά μου.

Έφτασα ένα βήμα πριν ανοίξω τον κάδο για να φάω, ώσπου εμφανίστηκε αυτός ο άγγελος στη ζωή μου (σ.σ. η γυναίκα του)» πρόσθεσε ο Σπύρος Πετρουλάκης.