“Ούτε και εγώ ξέρω τι να περιμένω από μένα” ομολογεί, μεταξύ άλλων, η Τζώρτζια Κεφαλά.
Με αφορμή την εκλογή της ως βουλευτής με την Πλεύση Ελευθερίας της Ζωής Κωνσταντοπούλου, για πρώτη φορά, η Τζώρτζια Κεφαλά παραχώρησε συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στο ένθετο Secret των Παραπολιτικών και τον δημοσιογράφο Γ. Ξυνόπουλο όπου και μίλησε για τις απαιτήσεις του ελληνικού κοινοβουλίου.
Πως συνδυάζεται το τραγούδι με την πολιτική;
Νομίζω ότι έχουν πάρα πολλά κοινά σημεία, γιατί η Τέχνη είναι ένας τρόπο να επικοινωνείς και να λες αυτά που πραγματικά αισθάνεσαι και αυτά που πραγματικά συμβαίνουν μέσα στο περιβάλλον σου. Τα εκφράζεις με τις νότες, με τις λέξεις. Νομίζω ότι και η πολιτική έχει να κάνει άμεσα με αυτά που συμβαίνουν στους ανθρώπους, τη στιγμή που συμβαίνουν.
Συνδέονται επίσης άμεσα με την ελευθερία του να λες τη γνώμη σου. Η Τέχνη είναι και αυτή ένα είδος αμεσοδημοκρατίας. Πάντα είχα ανησυχίες για το τι συμβαίνει στον διπλανό μου. Από πολύ μικρό παιδί θυμάμαι να κάθομαι και να ασχολούμαι με ανθρώπους που δεν είχαν την ίδια τύχη και να αναρωτιέμαι γιατί κάποιοι δεν κατάφεραν να ξεφύγουν από τις δυσκολίες τους.
Δεν νομίζεις ότι η βουλευτική ιδιότητα θα πάει πίσω την καλλιτεχνική σου δράση;
Αυτό είναι ένα ρίσκο πολύ πιθανό, αλλά νομίζω ότι, όταν τα πράγματα έχουν ειλικρίνεια, είναι ακριβώς το ίδιο που συμβαίνει και στην Τέχνη. Ο τρόπος του να ξεχωρίσεις καλλιτεχνικά είναι να είσαι αληθινός, να λες αυτό που πραγματικά υπάρχει στην ψυχή και το μυαλό σου. Όταν υπάρχει αλήθεια, συνήθως υπάρχει και αποδοχή, οπότε νομίζω πως δεν θα επηρεάσει σημαντικά την καλλιτεχνική μου δράση ή δεν θα την επηρεάσει οπωσδήποτε αρνητικά. Ήδη υπάρχει μια όμορφη αποδοχή στις συναυλίες που κάνουμε.
Τι να περιμένουμε από σένα; Τι προτεραιότητες έχεις βάλει;
Αυτή η ερώτηση μου αρέσει πολύ, γιατί είναι κάτι το οποίο δεν μπορώ να απαντήσω. Μάλλον ούτε και εγώ ξέρω τι να περιμένω. Εννοώ ότι είμαι ένας άνθρωπος που δημιουργεί με το ένστικτο του και για αυτό κάνω πράγματα που ούτε εγώ περίμενα να τα έχω στοχεύσει ποτέ. Παρ’ όλα αυτά, όταν μπαίνω σε μια κατάσταση, μου αρέσει να δίνομαι ολοκληρωτικά και να συμμετέχω ψυχή και σώματι.
Νομίζω ότι θα δοθώ ολοκληρωτικά στην πολιτική μου ιδιότητα και εύχομαι να την αντέξω, γιατί έχει πολύ δύσκολες και σκληρές πλευρές. Όμως πραγματικά αυτό που επιθυμώ είναι να μπορέσω να αλλάξω λίγο τον ορίζοντα στο εργασιακό των καλλιτεχνών και να γίνουν τα πράγματα λίγο πιο δίκαια για αυτούς και πιο βιώσιμα. Δηλαδή, να μπορεί ένας καλλιτέχνης, όταν επιλέγει ότι αγαπάει την τέχνη του, να βιοποριστεί από αυτήν και να μην αναγκάζεται να κάνει δύο και τρεις δουλειές. Ένας άλλος στόχος, που επίσης πιστεύω ότι είναι μια μεγάλη μαύρη τρύπα, είναι το θέμα της υγείας.
Ουσιαστικά για αυτό μπήκα στον χώρο της πολιτικής. Το είδα όλο αυτό όταν βγήκαμε, διαμαρτυρηθήκαμε και φωνάξαμε μετά τον χαμό του Ερμή Θεοχαρόπουλου.
Έτσι προέκυψε ένα νομοσχέδιο. Αυτό το μήνυμα που έχω να περάσω, ως απλός πολίτης που υπήρξα μέχρι τώρα, είναι ότι, όταν οι άνθρωποι ασχολούνται με τα κοινά, μόνο καλό μπορεί να προκύψει. Η απαξίωση που έχουμε (ήμουν και εγώ μέλος της απαξίωσης αυτής για πολλά χρόνια) νομίζω ότι δεν λειτουργεί. Μόνον όταν οι άνθρωποι ασχολούνται με τα κοινά και την πολιτική μπορούν να προσφέρουν στο σύνολο.