Μία αλλαγή χρόνου που σίγουρα οι μεγαλύτεροι τηλεθεατές θα θυμούνται καθώς ο Νίκος Μαστοράκης μέσα από τον ΑΝΤ1 κατάφερε να προσφέρει «ζωντανά» ένα μουσικό υπερθέαμα με καλεσμένους του 11 θρύλους της pop μουσικής των 60s.

Ήταν 31 Δεκεμβρίου 1989 όταν ο ΑΝΤ1 μπήκε επίσημα στο τηλεοπτικό τοπίο. Δύο χρόνια αργότερα, 31 Δεκεμβρίου 1991 ο Νίκος Μαστοράκης αποφασίζει το ρεβεγιόν στον ΑΝΤ1 να μεταδοθεί «ζωντανά», αλλά με διάσημους καλεσμένους.

«Ήταν ό,τι πιο τολμηρό και επικίνδυνο είχα κάνει στην τηλεοπτική μου ζωή» θυμάται με κάθε συναρπαστική λεπτομέρεια σήμερα, ο Νίκος Μαστοράκης, που οργάνωσε, σκηνοθέτησε και παρουσίασε το «μεγαλύτερο πάρτι της ζωής μας,» τριάντα χρόνια πριν, για να γιορτάσει τα δεύτερα γενέθλιά του ο ΑΝΤ1, με ένα ιστορικό live 7 ωρών και, για πρώτη φορά στα χρονικά της διεθνούς τηλεόρασης, με 11 θρύλους της pop μουσικής κάτω από την ίδια στέγη.

Αυτό το τηλεοπτικό υπερθέαμα και υπερακρόαμα (αφού όλοι οι καλλιτέχνες τραγούδησαν ζωντανά) ο Νίκος Μαστοράκης θα το ανεβάσει στο προφίλ του, στο Facebook (https://www.facebook.com/nico.mastorakis) την ίδια ώρα δηλαδή που ξεκίνησε και η ζωντανή εκείνη μετάδοση του ΑΝΤ1, παραμονή πρωτοχρονιάς.

Ο τηλεοπτικός «άθλος» για τα δεδομένα της εποχής ήταν όπως ο ίδιος χαρακτηρίζει «μία Οδύσσεια 80 ημερών», αφού έπρεπε να βρει, να διαπραγματευτεί, να συμφωνήσει, να υπογράψει, να διευθετήσει τις λεπτομέρειες 11 μεγάλων ονομάτων των ‘60s και τη μεγαλύτερη, δυσκολότερη και εντυπωσιακότερη live μετάδοση της ελληνικής TV. Ο δημιουργός της λοιπόν καλεί τους φίλους του σε μια αναβίωση ενός πραγματικά μεγάλου πάρτι που οι «προσκεκλημένοι» τότε είχαν πληρώσει 50.000 δραχμές για να τη ζήσουν από κοντά, με τις εισπράξεις να πηγαίνουν σε φιλανθρωπικό σκοπό.

Πώς στήθηκε το αποκαλύπτει ο ίδιος ο δημιουργός αναφέροντας πως «Το αρχηγείο μου ήταν η Προεδρική Σουίτα του Intercontinental. Και το μεγάλο Ballroom, ο μόνος πολυτελής (και κάτω από τα πόδια μου) χώρος για τη μεγάλη live μετάδοση», τονίζοντας πως «το live δεν επέτρεπε χάσματα και αποφάσισα το τόλμημα με τις δυο σκηνές, στις δυο άκρες του ballroom. Έτσι όσο έπαιζε το ένα συγκρότημα, θα ετοιμαζόταν το άλλο. Αυτό βέβαια χρειαζόταν 8 κάμερες και διπλό φωτισμό, διπλό ηχητικό setup, διπλά απ’ όλα.

Οι περισσότεροι σταρ, μας ήρθαν μια μέρα πριν. Πρόβα στο χάος, την ίδια μέρα του πάρτι, παραμονή. Με ένα επιτελείο κορυφαίων (Αντρέας Μπέλλης, Γιάννης Σμυρναίος, Μεγακλής Βιντιαδης, Θεοδόσης Δαυλός, Στέλιος Αντωνιάδης, Γιώργος Νιάρχος, Φώτης Μεταξόπουλος) και μια φοβερή ομάδα από συνεργάτες (και μη) του ΑΝΤ1, τα καταφέραμε. Έξω από το ballroom είχαμε φτιάξει μια θεαματική έκθεση κλασικών αυτοκινήτων και τζουκ μποξ. Έμεναν “κάγκελο” οι καλεσμένοι μας που δεν περίμεναν τέτοιο προ-θέαμα.

Ο Μίνως Κυριακού είχε το χέρι στην τσέπη και έδινε. Δεν άκουσα ούτε ένα “μμμμ” σε όσα ζήτησα για να διασφαλίσουμε μια ιστορική live μετάδοση το 1991. Εκείνη τη νύχτα, όμως, ήταν πραγματικά ευτυχισμένος, πλάι στην Αλίκη μας. Την παραμονή του 1992, είχα συμπληρώσει 80 ημέρες διαρκούς τρεχάλας. Από τα κείμενα των παρουσιαστών μέχρι το άλμπουμ της βραδιάς, από τις ενορχηστρώσεις του Νιάρχου, στις ηχητικές εγκαταστάσεις, τις 8 κάμερες, τις πολύωρες συσκέψεις, ξέχναγα πολλές φορές να φάω και δεν κοιμήθηκα παραπάνω από 4 ώρες το 24ωρο. Ξενύχτια εβδομάδων, αλλά τι γλυκιά ικανοποίηση να έχεις ξαφνικά συνεργάτη ένα ίνδαλμα της νιότης σου, τον υπέροχο gentleman Νηλ Σεντάκα.

Και το πιο τρυφερό που μου συνέβη: Μετά την πρόβα, μου χτύπησε την πόρτα ο Ντιον. Είχε φέρει την κιθάρα του κι ένα μικρό ενισχυτή ζώνης και ήθελε να απαλύνει την εμφανή μου κόπωση, τραγουδώντας μου Runaround Sue κι άλλα σούπερχίτ του, μαζί με την αφήγηση ιστοριών που δεν είχα ξανακούσει. Και η νύχτα κύλησε ονειρεμένα, με εξαίρεση τον Σέρτζιο Εντρίγκο που δεν μας είπε ποτέ ότι ήταν βαρήκοος, έτσι δεν άκουγε καλά το playback της μουσικής του και βγήκε παράφωνος.

Το πάρτι ήταν για μένα εξοντωτικό, τη μια να βγαίνω στην αίθουσα για την on camera παρουσία μου και μετά να τρέχω στο κοντρόλ, όσο ο αγαπημένος μου Μεγακλής κάλυπτε τα κενά των διαδρομών μου. Αυτό γινόταν επτά ολόκληρες ώρες σε μια κατάμεστη αίθουσα με 11 μεγάλα ονόματα των sixties: Νηλ Σεντάκα, Πλάττερς, Σιρρέλς, Ντίον, Πωλ Ρηβήαρ, Ντέηβυ Τζόουνς (των Monkees) Σέρτζιο Εντρίγκο, Χέρμαν’ς Χέρμιτς, Λάβιν’ Σπούνφουλ, Μπίλ Χάλεϊ και Κόμετς, Μάμας εντ Πάπας! Δεν νομίζω ότι υπήρξε Έλληνας που να μην είδε αυτό το 7ωρο μουσικής, διασκέδασης και καλής τηλεόρασης.»

Την αυριανή (συντομευμένη φυσικά) διαδικτυακή μετάδοση ο Νίκος Μαστοράκης την έχει αφιερώσει στη μνήμη του Μίνωα Κυριακού.

Τριανταένα χρόνια μετά, αύριο, παραμονή πρωτοχρονιάς μέσα από τη σελίδα του Νίκου Μαστοράκη στο Facebook (https://www.facebook.com/nico.mastorakis) θα μπορέσουν κάποιοι να θυμηθούν… κάποιοι να το δουν για πρώτη φορά… αλλά σίγουρα όλοι θα περάσουν καλά…!