Ας μιλήσουμε σήμερα για μια από τις πιο φοβερές γυναίκες της ιστορίας. Για την εξοχοτάτη Πριγκίπισσα του Σαλέρνο, Δούκισσα της Μοντένα, του Ρέτζιο και της Φεράρας, Δούκισσα της Βισκεγλίας, Λαίδη του Πέζαρο και της Γραδάρας, την υπέρλαμπρη και ζοφερή Λουκρητία Βοργία. Έμεινε στη μνήμη των ανθρώπων και στα βιβλία των χρονικογράφων ως το συνώνυμο της γυναικείας ραδιουργίας, της υπέρτατης χωρίς φραγμούς φιληδονίας και της απόλυτης περιφρόνησης κάθε ηθικού ή πολιτικού φραγμού.
Νεότεροι ιστορικοί, βέβαια, προσπαθούν να αφαιρέσουν από την εικόνα της την πρόσθετη λάσπη που απέθεσαν εκείνη τη σκοτεινή περίοδο οι πολιτικοί αντίπαλοι της διαβόητης οικογένειας των Βοργία, που τον 15ο αιώνα κράτησαν τον Παπικό θρόνο με δωροδοκίες, δηλητήριο και μαχαίρι, μετατρέποντας το Βατικανό σε άντρο ακολασίας.
Η Λουκρητία ήταν νόθο παιδί του Πάπα Αλεξάνδρου ΣΤ’. Ως γνωστόν οι Πάπες είχαν δώσει όρκο παρθενίας όπως όλοι οι καθολικοί ιερωμένοι, όμως αυτό δεν εμπόδισε τον Αλέξανδρο να κάνει επτά νόθα παιδιά με διάφορες γυναίκες. Ως κοπέλα μεγάλωσε μέσα σ’ ένα ακόλαστο και δίχως φραγμούς περιβάλλον, γι’ αυτό ίσως οι νεότεροι ιστορικοί της καταλογίζουν μειωμένη ικανότητα να αντιληφθεί τα όρια ανάμεσα στο ηθικό και το ανήθικο. Αυτή μειωμένη ικανότητα οδήγησε σ’ ένα απερίγραπτο ιστορικό σύμπλεγμα.
Η Λουκρητία ήταν ερωμένη του Πάπα πατέρα της και παράλληλα ερωμένη του αδερφού της Καίσαρα Βοργία, που κι αυτός ήταν νόθο παιδί του Πάπα. Έκανε δύο νόθα παιδιά, τα οποία ο Πάπας Αλέξανδρος αναγνώρισε με διαδοχικές πράξεις, τη μία ως δικά του και την άλλη ως παιδιά του γιού του Καίσαρα. Στην πρώτη περίπτωση τα νόθα ήταν παιδιά του και εγγόνια του μαζί, ενώ στη δεύτερη ήταν μόνο εγγόνια του, αλλά και από τη μάνα κι από τον πατέρα τους.
Στο ενδιάμεσο όλων αυτών των οικογενειακών δραστηριοτήτων της, η Λουκρητία Βοργία αρραβωνιάστηκε δύο φορές και παντρεύτηκε άλλες τρεις. Τον πρώτο της γάμο με τον κόμη του Μιλάνου Ιωάννη Σφόρτσα, διέλυσε ο ίδιος ο Πάπας πατέρας και εραστής της, αφού πρώτα προσπάθησε ανεπιτυχώς να δολοφονήσει τον σύζυγο της κόρης του. Ο δεύτερος άνδρας της, ο γιος του βασιλιά της Νάπολης Αλφόνσο Ντι Μπιντέλια, δολοφονήθηκε από τον αδερφό και εραστή της Καίσαρα Βοργία.
Ο Καίσαρας έστειλε τέσσερις άνδρες να σκοτώσουν τον γαμπρό του, αλλά αυτοί απλώς τον τραυμάτισαν. Τότε o Καίσαρας επισκέφθηκε τον τραυματία και λέγοντας την περιβόητη φράση «ότι δεν γίνεται στο γεύμα, γίνεται στο δείπνο» τον στραγγάλισε με τα ίδια του τα χέρια μπροστά στη Λουκρητία. Στο ενδιάμεσο των αιμομικτικών σχέσεων, των αρραβώνων, των γάμων και των δολοφονιών, η Λουκρητία είχε και αμέτρητους εραστές. Ένας απ’ αυτούς ενόχλησε τον Πάπα με τις απαιτήσεις του, οπότε τον έσφαξαν και τον πέταξαν στον Τίβερη δεμένο χειροπόδαρα.
Η Λουκρητία ευτύχησε μόνο στον τρίτο της γάμο με τον Δούκα της Φεράρας Αλφόνσο. Έζησε μαζί του ως τον θάνατο της, δίχως παραδόξως να συμβεί κάτι στον άνθρωπο. Λίγο πριν πεθάνει, η Λουκρητία με επιστολές της υποστήριζε ότι όλα όσα χάραξαν την πολυτάραχη ζωή της ήταν αποτέλεσμα προσωπικής μοναξιάς και εσωτερικής δυστυχίας.
Διαβάστε εδώ κι άλλες ιστορίες με την υπογραφή του Δημήτρη Καμπουράκη, στη στήλη Μία σταγόνα ιστορία.
