01Όταν ο Ιωάννης Καποδίστριας ανέλαβε κυβερνήτης του ελληνικού κράτους, κρατικός μηχανισμός δεν υπήρχε. Άρχισε να τον στήνει σιγά-σιγά και με χίλια βάσανα, όμως μέχρι αυτός να πάρει μορφή οι πολίτες επικοινωνούσαν για όλες τους τις υποθέσεις κατ’ ευθείαν με τον κυβερνήτη. Έτσι κι αλλιώς, τον πρώτο καιρό που ήρθε ο Καποδίστριας στην Ελλάδα, ολόκληρος ο κρατικός μηχανισμός στεγαζόταν στο …σπίτι του, στην Αίγινα. Τα πρώτα άλλωστε ελληνικά νομίσματα, οι Φοίνικες, κόπηκαν κι αυτά με μηχάνημα που εγκαταστάθηκε στην αυλή του σπιτιού του Καποδίστρια για να ελέγχει ο ίδιος την διαδικασία και για να μην κλαπεί ο πολύτιμος άργυρος που αυτά περιείχαν.
Αφού λοιπόν όλοι απευθύνονταν προσωπικά στον Καποδίστρια, στα πρώτα αρχεία του ελληνικού κράτους, υπάρχουν πρωτοκολλημένες εκπληκτικές αναφορές και επιστολές αξιωματούχων και απλών πολιτών, με μια απίστευτη γκάμα θεμάτων. Από τις πλέον σοβαρές κρατικές υποθέσεις ως τα πιο προσωπικά ζητήματα. Ο κυβερνήτης ήταν υπεύθυνος για όλα.
Στο φύλο 202 της γενικής γραμματείας του κυβερνήτη, υπάρχει μια εκπληκτική επιστολή του στρατιώτη Βασίλη Χατζηπαναγιώτου, ο οποίος κατηγορεί το λοχαγό του Γ. Φωτάκη ότι τον έστειλε σε μια αποστολή κι έπειτα εκπαρθένευσε τη σύζυγο του. Ο στρατιώτης εξηγεί ότι ήταν μεν παντρεμένος, αλλά επειδή η γυναίκα του ήταν μικρή την είχε αφήσει παρθένα περιμένοντας να ενηλικιωθεί. Τον πρόλαβε όμως ο λοχαγός και τη χάλασε. Γράφει μεταξύ άλλων στην επίσημη αναφορά του: «Εγώ εστάλην εις Έπακτον με το τρίτο τάγμα, ενώ ο λοχαγός Φωτάκης έκραξεν αυτήν και την λέγει ότι ο άνδρας σου δε θέλει επιστρέψει οπίσω, αλλ’ ούτε και κατάστασιν έχει να σε οικονομήσει. Ταύτα λέγων, παρεκίνησε την γυναίκαν, την παρθένον, και υπεσχέθη να την στεφανωθεί δια γυναίκα του νόμιμον και άλλα πολλά τάζων εις αυτήν, την ηπάτησε και υπήγε μαζί του, ώστε με το ότι θα τη στεφανωθεί, την έφθειρεν εν ταυτώ κατά την παρθενίαν της.»
Και ο απατημένος Χατζηπαναγιώτου καταλήγει μ’ ένα απλό αλλά σαφές ερώτημα, που πέραν της ηθικής πλευράς θέτει και το ζήτημα του αξιομάχου του στρατεύματος: «Αν οι αξιωματικοί λοχαγοί απατούν ταις γυναίκες των στρατιωτών και τας μεταχειρίζονται κατά τας ορέξεις των, ποίος στρατιώτης δύναται να έχει πίστιν εις τους λοχαγούς και να εκστρατεύει;»
Ο Καποδίστριας κοινοποίησε την αναφορά στον συνταγματάρχη Εϊδέκ, ο οποίος έκανε έρευνα για τα καταγγελλόμενα. Η απολογία του εραστή λοχαγού Φωτάκη είναι ένα κείμενο εκπληκτικής σαφήνειας και ειλικρίνειας, που εκτός όλων των άλλων μας αποκαλύπτει και τον τρόπο που έκαναν εκείνο τον καιρό καμάκι οι άνδρες. Γράφει ο λοχαγός:
«Μίαν φοράν είδον την νέαν ταύτην και με ήρεσεν. Έστειλα λοιπόν μίαν γραίαν, καθώς κάθε ελεύθερος άνδρας ήθελε κάμει, να την ερωτήσει αν με δέχεται. Επήγεν η γραία και της είπε ότι ευχαρίστως με δέχεται. Την ερώτησα τι νέα είναι και με είπεν ότι είναι υπανδρευμένη, πλην ότι ο άνδρας της έλειπεν. Επήγα λοιπόν εις αυτήν και εκοιμήθην, αλλά έπαυσα να πηγαίνω και διέκοψα, διό απορώ εις την ζήτησιν του ανδρός της.»
Δεν ξέρουμε τι απέγινε με την ουσία της μπερδεμένης αυτής υπόθεσης με την οποία ασχολήθηκε προσωπικώς ο Ιωάννης Καποδίστριας, μετά την ομολογία του λοχαγού ότι είχε ερωτική επαφή με την παρθένα παντρεμένη. Αυτό πάντως που σίγουρα μάθαμε είναι ότι εκείνα τα χρόνια, οι γερόντισσες κρατούσαν στις πλάτες τους μια πολύ σπουδαία κοινωνική αποστολή. Ήταν οι ενδιάμεσες ανάμεσα στους εραστές, κάτι σαν παράνομες προξενήτρες.
Τέλος, όσοι αποφάσιζαν να γράψουν στον κυβερνήτη, είναι προφανές ότι κοινοποιούσαν τις κρυφές οικογενειακές τους για έναν απλό λόγο. Εκείνο τον καιρό, πάνω από το 90% του ελληνικού πληθυσμού ήταν αναλφάβητο. Για να γραφτεί λοιπόν μια επιστολή σε τόσο λόγια γλώσσα, είναι προφανές ότι ο απατημένος σύζυγος είχε καταφύγει στις υπηρεσίες κάποιου από τους ελάχιστους γραμματικούς που υπήρχαν, με το φόβο να γίνουν τα κέρατα του κάνει βούκινο σ’ όλο το χωριό.
Διαβάστε εδώ κι άλλες ιστορίες με την υπογραφή του Δημήτρη Καμπουράκη, στη στήλη Μία σταγόνα ιστορία.
