Εαν συνοδεύεις στο ταξίδι ή θα ήθελες να είσαι κάποιος που τον λένε λένε Γκίκα/ Κυριάκο/ Γιάννη/ Χρήστο/ Γιώργο/ Τάσο/ Σταύρο ή Χρήστο, ο οδηγός επιβίωσης στην Πόλη του Φωτός ίσως σου φανεί εξαιρετικά χρήσιμος -ίσως όχι. Όπως και να έχει κράτα σημειώσεις.
Το Παρίσι εξακολουθεί να έχει ΠΟΛΥ ακριβά ταξί. Το Canal de l’Ourcq μυρίζει ακόμη δυσάρεστα σε πολλά, πάρα πολλά σημεία του και η γραμμή μετρό 13 είναι από πάντα το κολαστήριο με περισσότερους από εξακόσιες χιλιάδες ανθρώπους να τη χρησιμοποιούν για να πάνε ένας Θεός ξέρει που κάθε μέρα.
Τα κλαμπ έχουν χαλάσει, η πόρτα εξακολουθεί να είναι δύσκολη λες και είσαι στην Αθήνα της αστειότητας των 90’s και εαν δεις 4 ανθρώπους στο δρόμο να ξέρεις ότι ο 1 μόνο από αυτούς είναι Παριζιάνος. Ωστόσο όλοι τους μπορούν να σου φανούν το ίδιο εκνευριστικοί όπως εσύ σε εκείνους.
Αν έχεις όρεξη να χορέψεις, το κορμί σου έχει επιλογές. Απέφυγε τα κλισέ, προτίμησε το La Machine du Moulin Rouge από το Chez Moune και μείνε πιστός στη γνωστή συνήθεια που λέγεται Comptoir Général λέγοντας δυνατά salute καθώς πίνεις ακόμη ένα punch στην υγειά μας. Εννοείται ότι αν είσαι ανθεκτικός και έχεις όρεξη να ξημερωθείς τα πάρτι της κολεκτίβας 75021 θα σε κρατήσουν ξύπνιο όσο μπορείς να αντέξεις αλλά δεν θα στο σύστηνα. Έχει πολλά ακόμη να κάνεις.
Απέφυγε τα βαποράκια που θα σε εκνευρίσουν και θα προσπαθήσουν να σου πουλήσουν κάθε λογής ουσίες γύρω από τους σταθμούς του μετρό Pigalle, Blanche ή Barbès-Rochechouart με τον ίδιο τρόπο που πρέπει να αποφεύγεις μια σειρά απο πλανόδιους τύπους στο Παρίσι.
Τα παρακάτω είναι τα αγαπημένα μέρη των επαγγελματιών που ληστεύουν τουρίστες νυχθημερόν – άλλωστε το Παρίσι δεν ξεπερνάει κατα πολύ τα 2 εκατομύρια κατοίκων ενώ δέχεται επιπλέον 18 εκατομύρια ετησίως ως τουρίστες, είμαστε πολλοί.
Η Βασιλική της Ιερής Καρδιάς, η Παναγία των Παρισίων, η πλατεία Saint-Michel, το Châtelet και οπουδήποτε γίνεται ο κακός χαμός από επισκέπτες που βγάζουν selfies με τον ίδιο τρόπο που έβγαλαν οι προηγούμενοι, με τον ίδιο τροπο που θα βγαλουν οι επόμενοι είναι μέρη που μπορείς να μείνεις μακριά τους.
Υπενθύμισε στον εαυτό σου ότι η αφέλεια και η χαζομάρα ανήκει σε άλλους και εαν πρέπει ξανά να επισκεφθείς τον Πύργο του Άιφελ, ας το κάνεις αλλά με κλεισμένο από πριν εισιτήριο για το ασανσερ -εκτός και αν σου αρέσει να ταλαιπωρείσαι ώρες με παιδάκια που βγάζουν ουρλιαχτά και μυριάδες άλλα υποψήφια θύματα πορτοφολάδων.
Εαν δεν σε ενοχλεί να ξοδέψεις κάτι παραπάνω για τις μπουκιές σου, φάε οπωσδήποτε κάτι στο La Coupole ή το Royal Vendôme αν και πρόσφατα ένα εστιατόριο για χορτοφάγους ακούγεται πολύ στους κύκλους αυτών που τρώνε πολύ και καλά. Λέγεται Voy Alimento. Το King Falafel είναι μια σωστά κλασική επιλογή όπως και τα πιο κομψευόμενα μέρη της πόλης. Ας γίνω λίγο υπερβολικός εφόσον το θέλεις.
Στο Agape με τις ενδιαφέρουσες γαστρονομικές προτάσεις σερβιρισμένες σε πορσελάνες Bernardaud μπορείς να δοκιμάσεις μια από τις 600 και πλέον ετικέτες κρασιού που διαθέρει. Στα εστιατόρια του σταρ σεφ Alain Ducasse Aux Lyonnais και Rech ίσως βρεις ένα τραπέζι και για σένα, ο ναός του οίνου Il vino by Enrico Bernardo εξακολουθεί να είναι εμπειρία και το Les bouquinistes του Guy Savoy είναι ακόμη και σήμερα ένα ειστιατόριο με βιβλιόφιλο χαρακτήρα.
Επιπλέον στην Πόλη του Φωτός πρέπει να κάνεις τα παρακάτω:
Να καταναλώσεις τις 200 πιο αφράτες θερμίδες της ζωής σου με ένα κρουασάν βουτύρου
από το Du pain et des Ιdées.
Να φας χαμογελώντας τρία τρία ολόφρεσκα μακαρόν από το La Duree χωρίς απαραίτητα να τα έχεις αναρτήσει στο instagram σου.
Nα συμφωνήσεις ή όχι στο ότι το Big Fernard κάνει το πιο νόστιμο γαλλικό burger της πόλης.
Να κάνεις βόλτα από την πιο χρωματιστή πλευρά της γαλλικής πρωτεύουσας που αγαπάει η LGBT κοινότητητα χορεύοντας στα πάρτι του La Machine du Moulin Rouge.
Να χαθείς μέσα στον γαλήνιο Jardin des Plantes που μοιάζει να αδιαφορεί για τη μόλυνση που πνίγει την πόλη.
Να μπεις στις 14 αγορές των Les Puces de Saint-Ouen και να δεις vintage αντικείμενα και ρούχα απίθανης έμπνευσης. Ίσως και να αγοράσεις;
Να δεις από κοντά την υπεροχή του Δάσους της Βουλώνης που το πρωί είναι ένας φυσικός παράδεισος, περίπου δυόμισι φορές μεγαλύτερος από το Σέντραλ Παρκ και τη νύχτα είναι πιάτσα αγοραίου έρωτα.
Να αποφύγεις όσους ισχυρίζονται ότι είναι αληθινοί Παριζιάνοι. Κανείς Παριζιάνος δεν νοιώθει την αναγκη να σου συστηθεί ΠΟΤΕ!
Να μην πιάσεις κουβέντα με “ανερχόμενους” μουσικούς παραγωγούς της ηλεκτρονικής σκηνής -είναι κλισέ. Το ίδιο να κάνεις με τους νεοσυντηρητικούς που μοιάζουν μοντέρνοι αλλά δεν είναι.
Να αδιαφορήσεις για το Burger King, τις δήθεν αντισυμβατικές γειτονιές της Αριστερής Όχθης και τους ναούς των υστερικών fashionista.
Να αναζητήσεις την Έναστρη Νύχτα στο Ροδανό του Βαν Γκονγκ στο Μουσείο Ορσέ και τέλος, επειδή μάλλον δεν μπορείς να κάνεις τώρα τίποτα από τα παραπάνω καθώς δεν σε λένε Γκίκα, Κυριάκο, Γιάννη, Χρήστο, Γιώργο, Τάσο, Σταύρο ή Χρήστο πάτα play. Aυτή είναι η πιο γρήγορη διαδρομή στο Παρίσι όταν ξημερώνει όπως την κινηματογράφισε παράνομα ο Κλοντ Λελούς. Ο άγνωστος μέχρι και σήμερα οδηγός διασχίζει την Πολη του Φωτός παρανομώντας για να πάει σε ένα ραντεβού απαγορευμένο, την κατάληξη του οποίου κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει -σαν το σημερινό.
C’était un rendez-vous – 1976 from LeCatalog on Vimeo.