Αν και ο γραμματέας Τύπου του προέδρου της Ρωσίας Ντμίτρι Πεσκόφ έχει διαψεύσει κατηγορηματικά τις φήμες που θέλουν αυτό το παλάτι στη Μαύρη Θάλασσα να ανήκει στον Κόκκινο Πλανητάρχη, η έπαυλη του ενός δισεκατομμυρίου δολαρίων έρχεται ξανά στην επικαιρότητα μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα που προσπαθούν να αμαυρώσουν ή να εκθειάσουν τον τσάρο του Κρεμλίνου.
Το τεράστιο αμφιθέατρο, τα τρία ελικοδρόμια, τα ακριβά μάρμαρα και τα oι υπέροχοι κήποι είναι λίγα μόνο από τα χαρακτηριστικά ενός οικήματος που έχει απασχολήσει ξανά τα media το 2012, όταν ο πρώην πρωθυπουργός της χώρας και σημαίνον στέλεχος της ρωσικής αντιπολίτευσης Μπόρις Νεμτσόφ ακόμη ζούσε.
Τότε στην πολυσέλιδη έκθεση του με τίτλο «Η ζωή ενός κατάδικου» (μια φράση που παρέπεμπε σε δήλωση του Πούτιν στο παρελθόν ότι ο φόρτος εργασίας στο γραφείο του «ταιριάζει» σε έναν κατάδικο) ο άντρας που σήμερα στις 11 τιμήθηκε από πλήθος Ρώσων που τήρησαν ενός λεπτού σιγή για την ατιμώρητη εκτέλεση του, έλεγε ότι ο πρόεδρος είναι εθισμένος στην εξουσία για έναν απλό λόγο: το χρήμα.
Η έκθεση του ήταν μια κυνική πρόκληση σε εκατομμύρια Ρώσους που παλεύουν με τη φτώχεια ενώ ο ηγέτης τους απολαμβάνει ακριβά γούστα. “Ο Ρώσος πρόεδρος δηλώνει ετήσιο εισόδημα περίπου 115.000 δολαρίων και την κατοχή τριών παλιών αυτοκινήτων που κληρονόμησε από τον πατέρα του, ενώ από την εποχή που ανήλθε στην εξουσία παρουσιάζεται ως άνθρωπος με ελάχιστες απαιτήσεις” έλεγε αλλά τα ευρήματα του δεν υποστήριζαν το παραπάνω.
Αποφεύγοντας να υιοθετήσει τον αστικό μύθο ότι ο Πούτιν σταδιακά απέκτησε την όποια προσωπική περιουσία, ο Νεμτσόφ μίλησε για 11 ρολόγια συνολικής αξίας 700.000 δολαρίων, 15 ελικόπτερα, 43 αεροσκάφη -μεταξύ των οποίων ένα τύπου Ιλιούσιν-, γιοτ 53,7 μέτρων στο εσωτερικό του οποίου υπάρχει και καταρράκτης, ένα ακόμη σκάφος με πέντε καταστρώματα, ενώ προσπάθησε να απαριθμήσει τις κατοικίες και επαύλεις που ο Πούτιν διαθέτει.
“Στο τριώροφο σπίτι στο Σαράτοφ, έξω από τη Μόσχα, ξεχωρίζουν τα ιταλικά έπιπλα, στο εξοχικό στη λίμνη Βαλντά, σε ένα οικόπεδο 930 εκταρίων, υπάρχουν ένας κινηματογράφος και μια εκκλησία, ενώ εκτός από το θέρετρο στο Σότσι, πηγαινοέρχεται σε δυο παλάτια στη Βαλτική, δυο επαύλεις στον ποταμό Βόλγα και ένα χειμερινό καταφύγιο στον Καύκασο” έλεγε.
Σήμερα, 40 μέρες μετά την εκτέλεση του, οι κανόνες του πολιτικού παιχνιδιού στη Ρωσία έχουν πλέον αλλάξει προς το χειρότερο αλλά η μάχη που έχει ξεσπάσει στην κορυφή της ρωσικής πολιτικής ελίτ δεν θα φτάσει ποτέ στο παλάτι που βλέπει στη Μαύρη Θάλασσα.
Εκεί, μπροστά από τη νωπογραφία στους τοίχους μόνο ο “Οζυμανδίας” του φίλου του Λόρδου Βύρωνα, Πέρσυ Μπυς Σέλλεϋ ταιριάζει να ακουστεί.
“Συνάντησα έναν ταξιδιώτη από χώρα αρχαία· είπε: τεράστια, δίχως κορμό, δυο πόδια πέτρινα
υψώνονται στην έρημο…
Κοντά τους, μες στην άμμο βυθισμένο, ένα θρυμματισμένο πρόσωπο· τα σκυθρωπά του χείλη, πτυχωμένα σ’ ένα χαμόγελο ψυχρής υπεροχής, λένε ο γλύπτης τους πως διάβασε σωστά αυτά τα πάθη
που ακόμη ζούνε χαραγμένα στ’ άψυχα ετούτα πράγματα – το χέρι που τα περιγέλασε και την καρδιά που τα ’θρεψε.
Και πάνω στο κρηπίδι αυτές οι λέξεις αχνοφαίνονται:
‘‘Οζυμανδίας τ’ όνομά μου, ο βασιλεύς των βασιλέων,
κοιτάξτε τα έργα μου, ισχυροί κι απελπιστείτε!’’
Άλλο τίποτα δεν απομένει.
Γύρω από τη φθορά των κολοσσιαίων ερειπίων, απέραντη, γυμνή, μόνη η έρημος, κι επίπεδη, απλώνεται μακριά.”
