Η στρατηγική σχέση της μάσας με την πολιτική με απλά παραδείγματα

Το twitter ξεχνάει τον έρωτα του μαζί του, νευριάζει δίνοντας συνέχεια σε μια σχέση κυκλοθυμική που έχει αναπτύξει μαζί του. Ο Υπουργός μοιάζει να έχει βάλει το lifestyle πιο πάνω από την ατζέντα του Υπουργείου και η διαδικτυακή οργή του λαού γιγαντώνεται. Λιτός βίος με θαλασσινά; Χμ. Ας μιλήσουμε λίγο για τη σχέση της πολιτικής με τη μάσα.

#YanisVaroufakis – A l’ombre du #Parthénon il se prépare à affronter #Bruxelles et ses diktats http://t.co/3zG0QKUU9u pic.twitter.com/krivrNI91q

— Paris Match (@ParisMatch) March 13, 2015

Στη Βρετανία η οργή συνέβη όταν ο Ντέιβιντ Κάμερον έτρωγε κάτι ταπεινά ψητά κοτόπουλα, πίνοντας λίγο κόκκινο κρασί στο Nando’s του Μπρίστολ περίπου ένα χρόνο πριν. Δύο χρόνια νωρίτερα, ο Τζορτζ Όσμπορν έτρωγε ένα ζουμερό αλλά ταπεινό στα υλικά του burger. Ειδικά όταν όλοι έμαθαν ότι το μπιφτέκι του είχε κοστίσει περίπου 13 ευρώ ενώ εαν ήταν από γνωστή αλυσίδα fast food θα είχε πληρώσει πολύ λιγότερα ο λαός της στερλίνας νευρίασε. “Τα McDonald’s δεν κάνουν delivery” είπε δικαιολογώντας τις μπουκιές του. Στην Αμερική τα ίδια. Εκεί όταν ο δημοκρατικός Bill de Blasio φωτογραφήθηκε να τρώει πίτσα με μαχαίρι και πηρούνι έπεσε γέλιο άπειρο που συνοδεύτηκε από κράξιμο μεγάλο σχεδόν αντίστοιχο με το μέγεθος του γλυκίσματος που τοποθέτησε μέσα του ο ΜπούνγκαΜπούνγκαΜπερλος.

Όταν ρώτησαν τον Τζον Στρίτ, καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης στο University of East Anglia, τι πιστεύει για τη σχέση μπουκιάς και σχώριου εκείνος είπε: “Είναι ένας ακόμη τρόπος για τους πολιτικούς να μας δείξουν ότι είναι ένας από εμάς. Ο Ντέιβιντ Κάμερον σαφώς και μπορεί να φάει κάπου πιο ακριβά από το Nando’s, εαν είχε βγάλει την Άνγκελα Μέρκελ για φαί δεν θα την πήγαινε για κοτόπουλο με καυτερή σάλτσα”. Βέβαια όλοι θυμούνται ότι κάποια στιγμή, κάποτε, όχι στο μακρινό παρελθόν ο Κάμερον είχε συνοδεύσει τον Ολάντ σε ταπεινή pub για κάποια κλασικά fish and chips αλλά αυτό όπως και οι φτερούγες του πουλερικού είναι η εξαίρεση στον κανόνα.

“Ο ρόλος του φαγητού στην πολιτική είναι απλός. Δείχνει ότι ο πολιτευόμενος είναι μέλος μιας ευρύτερης ομάδας λαικού lifestyle από την οποία μετά θα εκβιάσει την ψήφο του” και αυτό είναι και το μεγάλο, τιτάνιο λάθος του ΥπΟικ. Στο τραπέζι δεν ήταν φαγητά που ο Έλληνας μπορεί να βάλει στο τραπέζι του αφού ένα μόνο χρόνο πριν η χώρα μας εμφανίστηκε βουτηγμένη στη φτώχεια. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Κομισιόν στην τριμηνιαία έκθεση της Ευρωπαικής Επιτροπής, που δημοσιεύτηκε τον Μάρτιο του 2014 η φτώχεια αφορούσε το 23,7% του πληθυσμού, αυξανόμενο κατα 1,8% σε σχέση με το 2011. Σύμφωνα με την ίδια έκθεση κατά την περίοδο 2008-2013 το διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών μειώθηκε κατά 14,8% στην Ελλάδα, καταγράφοντας το δεύτερο υψηλότερο ποσοστό στην ΕΕ μετά την Ιρλανδία (-16%). Αλλά αυτά είναι μικρές μπουκιές αλήθειας που δεν στρώνονται σε τραπέζια με θέα την Ακρόπολη ακόμη και εαν οι δεσμεύσεις της κυβέρνησης θέλανε να είναι συνεπείς και δίκαιες, ουσιαστικές και πέρα από την illustration πραγματικότητα εντύπων στα οποία ναι, φιλοξενούνται πολιτικοί σταρ ανά καιρούς αλλά όχι όταν ο πόλεμος γίνεται στο πλακόστρωτο της αυλής τους, στη Γειτονιά των Θεών.