“Οι εγκαταστάσεις της Apple δεν έχουν καμία σχέση με τιυς υπόλοιπους εργασιακούς χώρους. Πέρα από τα video games που υπάρχουν παντού, παίζουμε ping pong tables, τα ηχεία ηερνάνε μουσική από τους The Rolling Stones στη τζαζ του Windham Hill. Οι αίθουσες συνεδριάσεων φέρουν ονομασίες όπως Da Vinci και Picasso και τα ψυγεία στα snack-room είναι γεμάτα από φρέσκα καρότα, μήλα και χυμό πορτοκάλι (μόνο για το χυμό, η ομάδα της Mac ξοδεύει 100 χιλιάδες δολλάρια ετησίως)”
Όταν έδειξε έναν υπολογιστή Mac σε ένα εννιάχρονο κατα τη διάρκεια ενός πάρτι στη Νεά Υόρκη, ο Άντι Γουόρχολ ενθουσιάστηκε περισσότερο από τον πιτσιρικά. “Οι μεγαλύτεροι με ρωτούσαν τι είναι αυτό αλλά το αγόρι ρωτούσε “Τι μπορώ να κάνω με αυτό;”. Τον ενθουσίασε.
“Απίστευτα καλό”. Αυτή ήταν η αγαπημένη του έκφραση εκείνης της περιόδου.
“Η επανασταση των πετροχημικών μας έδωσε ελέυθερη ενέργεια -ελεύθερη μηχανική ενέργεια. Άλλξε την υφή της κοινωνίας με πάρα πολλούς τρόποτς. Αυτή η επανάσταση που ζούμε τώρα,η επανάσταση της πληροφορίας, είναι αντίστοιχη με την επανάσταση των πετροχημικών αλλά εδώ έχουμε να κάνουμε με ελεύθερη ενέργεια του πνεύματος.”
“Ένας υπολογιστής είναι το πιο απίθανο εργαλείο που μας δόθηκε ποτέ. Μπορεί να σε βοηθήσει συτο γράψιμο, μπορεί να γίνει δίαυλος επικοινωνίας, να είναι μια υπεραριθμομηχανή, μια ατζέντα, ένα καλλιτεχνικό εργαλείο με τη βοήθεια μόνο κάποιων επιπλέον προγραμματιστικών εντολών ή ενός software. Δεν υπάρχουν άλλα εργαλεία που έχουν τις δυνατότητες και την ευστροφία ενός υπολογιστή. Δεν έχουμε ιδέα που μπορεί να φτάσει. Αυτή τη στογμή οι υπολογιστές μας διευκολύνουν στη ζωή μας. Φέρουν σε δευτερόλεπτα εις πέρας εργασίες που για εμάς θα ήταν ώρες δουλειάς. Βελτιώνουν την ποιότητα της ζωής μας”
Το 1985 οι περισσότεροι έβρισκαν το “ποντίκι” άχρηστο. “Αλήθεια; Εμείς κάναμε διάφορα τεστ και είδαμε ότι με το “ποντίκι” μπορείς να κάνεις μια σειρά από ενέργειες πολύ γρηγορότερα, όπως ας πούμε τις εντολές Αποκοπή/Επικόλληση”.
“Η μητέρα μου με είχε μάθει να διαβάζω πριν πάω σχολείο οπότε όταν ήμουν εκεί βαριόμουν φριχτά, γινόμουν ένα μικρό τέρας. Έπρεπε να μας βλέπατε στην Γ’ δημοτικού. Σχεδόν καταστρέωαμε τον δάσκαλο μας. Φέρναμε φίδια στην τάξη και τα αφήναμε ελεύθερα, πετάγαμε δυναμιτάκια. Όλα άλλαξαν βέβαια ένα χρόνο μετά”.
“Πιστεύω ότι ο θάνατος είναι η πιο όμορφη επινόηση της ζωής. Eίναι ένα καθαρτικό των άχρηστων πραγμάτων”.
