Επενδύοντας στη γιορτή Sakura που διαρκεί από τέλος Μαρτίου μέχρι και Μάιο όταν τα τα άνθη της κερασιάς ανθίζουν, η Ιαπωνική κυβέρνηση προσελκύει ολοένα και περισσότερους ξένους τουρίστες γιορτάζοντας το παροδικό με μια κομψότητα εφήμερη.
Η Ιαπωνία είναι σήμερα η τέταρτη δύναμη στην οικονομία του τουρισμού, κάτι που μόνο το εξασθενημένο Γιεν μπορεί να εκτιμήσει. Μέχρι το 2020 υπολογίζεται ότι οι επισκέπτες στη Χώρα του Ανατέλοντος Ηλίου θα ανέλθουν στα 20 εκατομμύρια ενώ από πέρσι εντοπίστηκε γιγαντιαία αύξηση στον αριθμό των τουριστών αφού από τον Φεβρουάριο του 2014 μέχρι τον Φεβρουάριο του 2015 τα ξένα πόδια που περπάτησαν στο Τόκιο και τα περίχωρα του ήταν 58% περισσότερα -και δη Κινέζικα.
350 χιλιάδες κάτοικοι Κίνας υπολογίζεται ότι θα ξοδέψουν περισσότερο από ένα δισεκατομμύριο δολλάρια για να ζήσουν την αρχαία ιαπωνική παράδοση της hanami, κάνοντας ένα πικνίκ ευφορίας κάτω από τα ρόδινα άνθη της Sakura, ακούγοντας τον μύθο αυτό:
“Ηταν μια πριγκίπισσα γέννημα των Ουρανών που την άφησαν εκείνοι στην γή για να φέρει την ομορφιά στην ζωή των ανθρώπων και την ακούμπησαν πάνω στα κλαριά μιας κερασιάς. Και ήρθε το δέντρο και γιόμισε με άνθη λευκά και τόσο όμορφα και ντελικάτα, όσο πανέμορφη κι αριστοκρατικής ομορφιάς ήταν η πριγκίπισσα! Της δώσαν της πριγκίπισσας, για την ομορφιά της και για το θάμα ναρθεί στην γή από τους Ουρανούς, το όνομα Kono-Hana-Sakuya-Hime (ανθισμένα άνθη του δέντρου). Σιγά- σιγά είπαν και το δέντρο το ομορφάνθιστο όπως λέγαν και κείνοι π’αγαπούσαν την πριγκιπέσσα: «Sakuya» (η ανθισμένη). Και μετά, πέρασαν καιροί πολλοί και τ’ όνομα του δέντρου με τα ολόλευκα φινετσάτα άνθη έγινε Sakura. Κι είναι από τα τότε τα πολύ παλιά χρόνια η Sakura, το δέντρο της ομορφιάς της απόλυτης και της άσπιλης αγνής και άδολης αγάπης μα και του φευγαλέου της ζωής, τόσο σύντομα που μένουν ανθισμένα πάνω στα κλαριά της πριν φυλλοροήσουν με τον άνεμο κάτω στην γή.
Μα, ήρθε κάποτε καιρός που κυβέρνησε την χώρα ενας αυτοκράτορας πολύ σκληρός π’ αγαπούσε τους πολέμους έδωσε διαταγή κάθε πολεμιστή του που έπεφτε νεκρός στις μάχες να τον θάβουν κάτω από ένα δέντρο Sakura. Και όποιος Σαμουραϊ έκανε χαρακίρι, κάτω από το δέντρο μιας Sakura έδινε τέλος στην ζωή του και κάτω από το χώμα της αναμεσίς στις ρίζες της θαβόταν η σωρός του. Κι έτσι ποτίστηκαν οι ρίζες του δέντρου από το αίμα των θαμμένων πολεμιστών κι έγινε το ξύλο της κερασιάς κόκκινο και ήρθαν τα άνθη της τα πάλευκα και ανακατεύτηκαν με το αίμα τους και γίνηκαν ρόδινα. Κι είναι από τότε, από κείνα τα χρόνια του αυτοκράτορα, η Sakura, το δέντρο της ακραίας ομορφιάς και του γρήγορου θανάτου, και το δέντρο της Τιμής, της ανδρείας στις μάχες, της πίστης και της αφοσίωσης εως αυτοθυσίας στα ιδανικά της Πατρίδας. Γι’ αυτό τον λόγο, οι Ιάπωνες κατά τον Παγκόσμιο πόλεμο κατά τις αεροπορικές επιχειρήσεις αυτοκτονίας (καμικάζι) εναντίον των εχθρών τους, ζωγράφιζαν από τα πριν στ’αεροπλάνα τους τα άνθη της Sakura. Γι’ αυτό και τα παράσημα των αξιωματικών της Ιαπωνίας είχαν το άνθος της Sakura εγχαραγμένο επάνω τους. Και γι’ αυτό τον λόγο, τα δέντρα Sakura, γεννήματα των υψηλών Ιαπωνικών βουνών, συντροφεύουν τα κοιμητήρια και τους ναούς μα και τις όχθες των ποταμών. Εκεί όπου η ζωή κυλάει και ο θάνατος την ακολουθεί.”
Αυτός είναι ο μύθος γύρω από τον εορτασμό Ηanami που φέτος θα εκταμιεύσει από τα πορτοφόλια των τουριστών όλα εκείνα τα ποσά που χρειάζονται για να συνεφέρουν μια οικονομία που αποφάσισε να θεραπεύσει τις πληγές της με όπλα ανθοφόρα.
Cherry Blossom Season from Lauren Astir on Vimeo.
