Ο κ. Παπανδρέου για μία ακόμη φορά προσπάθησε να μας πείσει για τη σοβαρότητα της κατάστασης και την αναγκαιότητα να ληφθούν δραματικά μέτρα. Αυτό το ξέρουμε, μας το έλεγε συνεχώς και ο προκάτοχός του, ο κ. Καραμανλής.

Αυτό που τώρα περιμένουμε είναι ποιά είναι αυτά τα μέτρα, πότε και πως θα αποδώσουν και κυρίως πως η κυβέρνηση, όπως μας υποσχόταν προεκλογικά θα πετύχει την περιβόητη ανάπτυξη. Ο πρωθυπουργός με αυτή την επικοινωνιακού στόχου ομιλία, καταλάβαμε όλοι ότι έκρυψε τα δυσάρεστα. Ή μάλλον τα άφησε για τους υπουργούς του.

Δεν μας είπε τίποτα για την αύξηση φόρων, έμμεσων και άμεσων, για αύξηση των αντικειμενικών αξιών και πολλά ακόμα που ετοιμάζει η κυβέρνηση. Δεν μας είπε όμως και το πώς, πότε και πόσο θα αποδώσουν τα μέτρα που θα πάρει.

Και επειδή τελειώνουν σε λίγο και οι τόσα υποσχεθείσες πρώτες 100 μέρες, πυκνώνουν οι κριτικές που λένε ότι η κυβέρνηση πρέπει επιτέλους να αρχίσει να κυβερνά. Να παίρνει αποφάσεις και να μην περιορίζεται στις γενικόλογες εξαγγελίες ή κινδυνολογίες.

Ένα ακόμα που δεν μας είπε ο κ. Παπανδρέου είναι και το πως θα επιτύχει την ανάπτυξη. Πώς θα αντιστρέψει το δυσμενές κλίμα. Δεν ήταν άραγε ο ίδιος που προεκλογικά έλεγε πόσο μεγάλη σημασία έχουν αυτές οι δύο παράμετροι;

Τί απέγιναν λοιπόν; Και πώς θα υλοποιηθούν;

Πώς θα έρθουν άμεσα οι επενδύσεις που υποσχόταν;

Πώς η παραγωγή θα πάρει ξανά το δρόμο προς την άνοδο;

Πώς θα ανασάνει η αγορά;

Λέξη δεν ακούσαμε για αυτά…

Είναι αλήθεια λοιπόν ότι η χώρα απειλείται όπως λέει ο κ. Παπανδρέου. Άρα είναι ιστορική και τεράστια η ευθύνη αυτών που θα πάρουν τις αποφάσεις. Γιατί αν αποτύχουν δεν θα φταίμε πάλι εμείς, που συνεχώς πληρώνουμε. Θα φταίνει αυτοί που δεν αισθάνθηκαν το βάρος των καιρών για το οποίο μας μιλούν…