Όλο και πιο συχνά ακούω από επιχειρηματικούς και πολιτικούς κύκλοιυς ότι η προσφυγή της Ελλάδας στο μηχανισμό βοήθειας είναι πια αναπόφευκτη.
Όλο και πιο συχνά τις τελευταίες ημέρες ακούω από επιχειρηματικούς και πολιτικούς κύκλοιυς ότι η προσφυγή της Ελλάδας στο μηχανισμό βοήθειας Ε.Ε.-Δ.Ν.Τ. είναι πια αναπόφευκτη και όσο καθυστερεί τόσο οι επιπτώσεις για την οικονομία θα είναι και πιο οδυνηρές.
Η κυβέρνηση δια στόματος του πρωθυπουργού, αλλά και του υπουργού Οικονομικών κάθε μέρα μας προετοιμάζει για αυτό το ενδεχόμενο που φαίνεται πια μονόδρομος. Οι επιπτώσεις από αυτή την απόφαση έχουν ήδη περιγραφεί αναλυτικά και θα είναι εξαιρετικά δυσάρεστες για όλους μας.
Όμως αυτό που λένε καθημερινά όλο και περισσότεροι είναι ότι κάθε ώρα που περνάει κάνει την κατάσταση χειρότερη. Η καθυστέρηση λήψης της πικρής απόφασης επιδεινώνει κι άλλο την κατάσταση της οικονομίας και καθιστά τη χώρα ακόμα πιο αναξιόπιστη, αφού εμφανίζεται εδώ και μήνες, έρμαιο των αγορών. Έτσι αντί να παίρνει μόνη της την απόφαση αποδεικνύοντας ότι έχει σχέδιο, μοιάζει να σύρεται από τις εξελίξεις.
Κυβερνητικοί κύκλοι διαρρέουν ότι η απόφαση έχει ληφθεί, αλλά καθυστερεί η υλοποίησή της γιατί γίνεται παρασκηνιακή διαπραγμάτευση για τους τελικούς όρους. Επειδή δηλαδή τα μέτρα που έχουν ληφθεί δεν θα αποδώσουν τα αναμενόμενα, όπως άλλωστε παραδέχθηκε έστω και εμμέσως σήμερα ο Γ. Παπακωνσταντίνου και θα μας ζητηθούν πρόσθετα αυτά να μην αφορούν περικοπές μισθών και συντάξεων.
Αν όντως συμβαίνει κάτι τέτοιο είναι τραγικό. Αντί η κυβέρνηση να ασχολείται με την εκπόνηση αναπτυξιακών νόμων που θα κάνουν την αγορά να “ξαναπάρει μπροστά”, ψάχνει τρόπο να “χρυσώσει το χάπι”, που λέγεται ΔΝΤ. Κάνει δηλαδή τα ίδια λάθη που έκανε ο Κ. Καραμανλής. Αναβλητικότητα και επιοινωνιακή διαχείριση. Λές και δεν ξέρουμε όλοι ότι αν δεν επιτύχει το πρόγραμμα λιτότητας, θα μας επιβληθεί και νέο ακόμα πιο σκληρό.
Η κυβέρνηση έχασε τον πρώτο στόχο της. Δεν μπορεί να σώσει τη χώρα με δικά της μέσα και προσφεύγει στο ΔΝΤ. Το θέμα είναι να μην χάσει και το δεύτερο στόχο. Τα χρήματα της βοήθειας που θα πάρουμε, κάποια στιγμή θα τελειώσουν. Υπάρχει σχέδιο για το πώς θα αξιοποιηθούν ώστε να μην πάνε χαμένα; Υπάρχει σχέδιο ώστε οι δραματικές αλλαγές που βιώνουμε ήδη στην καθημερινότητα μας, οι οποίες θα γίνουν ακόμα χειρότερες μετά την προσφυγή, να πιάσουν τόπο; Η κυβέρνηση λέει… ναι.
Τα έως τώρα έργα της όμως δεν πείθουν
Αν λοιπόν δεν γίνεται αλλιώς ας ενταχθούμε στη βοήθεια. Και για να μη μείνει στην ιστορία ο.Γ. Παπανδρέου ως ο πρωθυπουργός της χρεωκοπίας ας μας πει ποιό είναι το σχέδιο αξιοποίησης της και ας αρχίσει να το υλοποιήσει. Και όλα αυτά ας γίνουν γρήγορα. Δεν υπάρχει χρόνος ούτε για άλλη καθυστέρηση ούτε για άλλα λάθη.
