Η χθεσινή ψηφοφορία στη βουλή είχε δύο σοβαρά αποτελέσματα.
Το πρώτο ήταν η ψήφιση των σκληρών μέτρων που όμως κρατούν τη χώρα στο ευρώ. Το δεύτερο ήταν η επισημοποίηση του ρήγματος στον ΣΥΡΙΖΑ που μοιραία θα οδηγήσει σε εκλογές στο αμέσως επόμενο διάστημα.
Εκλογές που είναι αναπόφευκτες αλλά και αναγκαίες. Αναπόφευκτες γιατί και επισήμως από χθες ο ΣΥΡΙΖΑ έχει διασπαστεί. Υπάρχουν πια δύο πολιτικές ομάδες με εκ διαμέτρου αντίθετες θέσεις.
Κάθε μια έχει ήδη ηγέτη και στρατηγική. Η μια στηρίζει την παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ με κάθε κόστος. Η άλλη επιθυμεί την έξοδο χωρίς βέβαια να περιγράφει σχέδιο για την επόμενη μέρα.
Και αυτές οι θέσεις όχι μόνο δε συναντώνται αλλά είναι απολύτως συγκρουσιακές και αγεφύρωτες. Η διάσπαση είναι μοιραία γιατί δε βασίζεται σε προσωπικές επιδιώξεις που μπορεί να καλυφθούν από το μοίρασμα της εξουσίας. Προκαλείται από εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις που προδήλως δε χωρούν στο ίδιο κόμμα.
Σκεφτείτε μόνο τι θα γίνει τις επόμενες μέρες που, όπως συμφώνησε ο κ. Τσίπρας, θα φτάσει ξανά στην Αθήνα η τρόικα για επιτόπιους ελέγχους. Τι αντιδράσεις θα έχουμε από όσους χθες ψήφισαν όχι στα μέτρα αλλά λένε ότι στηρίζουν την κυβέρνηση…
Όμως οι επερχόμενες εκλογές είναι και αναγκαίες γιατί υπό τις διαμορφούμενες συνθήκες ο τόπος δεν μπορεί να κυβερνηθεί. Μπορεί τα μέτρα να ψηφίζονται επειδή συναινεί η αντιπολίτευση αλλά δεν μπορούν να εφαρμοστούν όταν το κυβερνών κόμμα είναι υπό διάσπαση. Άρα ακυρώνονται στην πράξη και ενώ επιφέρουν πολιτικό κόστος δεν παράγουν αποτέλεσμα.
Ο πρωθυπουργός θα προσπαθήσει να φτάσει ως τα μέσα του φθινοπώρου με την ελπίδα αφού θα έχει ψηφίσει όλα τα συμφωνημένα να λάβει μια ρύθμιση για το χρέος. Έτσι θα έχει ένα πολιτικό επιχείρημα στο γιατί έφερε και αυτός μνημόνιο.
Μια ρύθμιση πάντως που αν εκτιμήσουμε το πολιτικό περιβάλλον στην Ευρώπη πολύ δύσκολα θα του παραχωρήσουν οι δανειστές αν βλέπουν ότι παραπαίει. Γιατί επειδή εξ΄ αρχής θέλουν να τον ακυρώσουν, μοιάζει ουτοπία να πιστεύει κανείς ότι λίγο πριν πετύχουν το στόχο τους θα του δώσουν «φιλί ζωής».
Η Αριστερή Πλατφόρμα από την πλευρά της κινείται μεθοδικά ως προς τον έλεγχο του κόμματος γιατί αυτό ξέρει να κάνει καλά. Αλλά μέχρι εκεί…
Εναλλακτικό σχέδιο δεν παρουσιάζει. Με ουτοπίες ανάλογες με αυτές που ο ΣΥΡΙΖΑ έλεγε προεκλογικά και μας οδήγησαν στα πρόθυρα της καταστροφής προσπαθεί να δομήσει πολιτική στρατηγική που έχει ωραία κατάληξη αλλά δεν έχει δρόμο υλοποίησης. Όμως καταφέρνει να ελέγξει μεγάλο, αν όχι και πλειοψηφικό, μέρος του κομματικού μηχανισμού και μια καθοριστική ως προς τον αριθμό ομάδα βουλευτών.
Λέει ότι διαφωνεί με τα μέτρα αλλά στηρίζει την κυβέρνηση. Προσπαθεί έτσι να αντικρούσει το επιχείρημα Τσίπρα ότι συνεργεί στο πραξικόπημα Σόιμπλε για να γκρεμιστεί η αριστερή κυβέρνηση. Δεν απαντά βέβαια πως μπορεί να στηρίζει κάποιος μια κυβέρνηση που διαφωνεί κάθετα με την πολιτική της.
Επίσης μιλά για εναλλακτικές λύσεις χρηματοδότησης αλλά δεν παρουσιάζει κάποιο σοβαρό ή έστω και μη σοβαρό σχέδιο.
Όλα τα παραπάνω συνιστούν αδιέξοδο και οδηγούν σε διάσπαση. Ειδικά όταν αφορούν κυβερνών κόμμα και χώρα που βρίσκεται στην άκρη του γκρεμού…
Και μπορεί, σωστά, κάποιοι να υποστηρίζουν ότι εκλογές τώρα θα ήταν καταστροφή αλλά ακόμη μεγαλύτερη καταστροφή προκαλεί η ακυβερνησία.
Πότε τελικά θα γίνουν οι εκλογές; Το «παράθυρο» ανοίγει από την ερχόμενη εβδομάδα όταν ψηφιστεί –πάλι με τη βοήθεια της αντιπολίτευσης- το δεύτερο πακέτο των προαπαιτούμενων.