Κάθε κρίση μπορεί να αποτελέσει μια ευκαιρία ή να οδηγήσει σε μια καταστροφή.
Η αποχώρηση της Μ. Βρετανίας από την Ε.Ε. δημιουργεί μια μείζονα κρίση. Η Ευρώπη των λαών που μετετράπη σε Ευρώπη του Σόιμπλε, διαλύεται. Η πόρτα της εξόδου άνοιξε και είναι πολύ πιθανό μετά τους Βρετανούς να ακολουθήσουν και άλλοι.
Αν οι Γερμανοί κατανοήσουν ότι δεν μπορούν να φέρουν την Ευρώπη στα δικά τους μέτρα και αν δε λειτουργήσουν αυστηρά και τιμωρητικά, όπως κάνουν όταν πλήττονται τα συμφέροντα τους, τότε ίσως η Ε.Ε. να ξαναβρεί το δρόμο της και να μετατρέψει την κρίση αυτή σε ευκαιρία.
Αν όμως εμμείνουν στην ως τώρα στρατηγική τους τότε η κρίση θα φέρει την καταστροφή. Την καταστροφή της Ευρώπης προς χάριν της δημιουργίας μιας γερμανικής επικυριαρχίας σε όσες ευρωπαϊκές χώρες θα πειθαρχούν στα κελεύσματα Σόιμπλε. Που βέβαια και αυτή η «μικρή ένωση» γρήγορα θα διαλυθεί. Οι Γερμανοί πρέπει να σκεφτούν και το δικό τους συμφέρον εκτός από τη δική τους ρηχή νοοτροπία του μεγαλοϊδεατισμού. Αν δε θέλουν να υποστούν μια ακόμη ήττα στην Ευρώπη με μεγάλο κόστος και γι’ αυτούς και για τους υπόλοιπους Ευρωπαίους.

Υ.Γ. Για μια ακόμη φορά αποδείχθηκε πόσο επικίνδυνα μπορεί να γίνουν τα δημοψηφίσματα σε χώρες που δεν τα έχουν ενσωματώσει αλλά τα κάνουν σπάνια. Γιατί στην Ελβετία π.χ. που γίνονται πολύ συχνά οι πολίτες είναι εξοικειωμένοι και ψηφίζουν όχι εκτονωτικά αλλά ουσιαστικά. Απαντούν κάθε φορά στο ερώτημα που τίθεται. Αντίθετα σε χώρες που κάνουν δημοψηφίσματα σε πολύ ειδικές περιπτώσεις η διαδικασία παίρνει ανώμαλη πορεία και οι πολίτες δεν απαντούν στο ερώτημα αλλά βρίσκουν την ευκαιρία να εκφράσουν τη συνολική τους δυσαρέσκεια.