Οι κυβερνητικοί χειρισμοί στο μείζον θέμα της ρύπανσης του Σαρωνικού από το "Αγία Ζώνη 2" όταν ειδωθούν 10 μέρες μετά το ατύχημα φαντάζουν εξαιρετικά ατυχείς.
Και είναι να απορεί κανείς που οι συναρμόδιοι υπουργοί δεν διδάσκονται από ανάλογα λάθη που έκαναν κυβερνήσεις στο παρελθόν.
Γιατί ένα τέτοιου χαρακτήρα ατύχημα πάντα είναι σοβαρό και έχει μεγάλη επίπτωση στην κοινή γνώμη. Το μόνο λάθος που μπορεί να κάνει μια κυβέρνηση είναι να το υποτιμήσει και μοιραία να το υποβαθμίσει. Ειδικά για μια κυβέρνηση αριστερών και οικολόγων αυτό μοιάζει αδιανόητο.
Θα περίμενε κανείς η κινητοποίηση να είναι τεράστια ως και υπερβολική ώστε να φανεί στην πράξη η ευαισθησία σε τέτοια θέματα. Θα περίμενε επίσης την άμεση και αυστηρότατη κινητοποίηση κάθε αρχής με συλλήψεις και έρευνες ώστε να εκπεμφθεί το μήνυμα της μη ανοχής.
Αντ’ αυτών -ίσως επειδή οι πρώτες ώρες κύλησαν με κινητοποίηση δυνάμεων αλλά χωρίς την αναμενόμενη πανστρατιά- επελέγη η υποβάθμιση. Έγιναν αλλεπάλληλες δηλώσεις πολιτικών προσώπων που προσπαθούσαν να πείσουν ότι το πρόβλημα είναι μικρό και απολύτως ελεγχόμενο.
Μήπως επειδή η πολιτική ηγεσία του αρμόδιου υπουργείου έλειπε στο εξωτερικό; Μα τι σημασία έχει αυτό; Οι υπουργοί πολύ συχνά λείπουν. Και δεν χρειάζεται να είναι εδώ για να κινητοποιηθούν οι υπηρεσίες για ένα ατύχημα. Και αν δεν κινητοποιηθούν επαρκώς ο κάθε υπουργός δεν πρέπει να καλύψει το μηχανισμό αλλά να τον ελέγξει.
Ποσό διαφορετικά θα ήταν αν έστω και με μικρή καθυστέρηση η κυβέρνηση υιοθετούσε με υπερβολή το ρόλο της ελέγκτριας για κάθε παράβλεψη ή αβελτηρία και όχι το ρόλο του…καθησυχασμού;
Αν έλεγε εκείνη με πιο ισχυρή φωνή από όλους τους άλλους ότι η ρύπανση είναι σοβαρή και όχι ότι μετά από λίγες μέρες άνθρωποι και ψάρια θα ζουν όπως πριν ενώ οι ακτές ήταν κατάμαυρες από πετρέλαιο;
Αν δηλαδή εξαντλούσε κάθε μορφή ευαισθησίας και αυστηρότητας ώστε αν κάποιος την κατηγορούσε να το έκανε για την υπερευαισθησία της και όχι για τυχόν υποβάθμιση.
