Μπορεί πολλές από τις κινητοποιήσεις του τελευταίου διαστήματος να είναι υποκινούμενες από κόμματα της αντιπολίτευσης αλλά έχουν μια ουσιώδη διαφορά σε σχέση με το παρελθόν.
Τα αιτήματα τους είναι πραγματικά. Πιεστικά και όχι μαξιμαλιστικά. Η διεκδίκηση δεν αφορά αυξήσεις. Αφορά επιβίωση. Και αυτή ξεπερνά τις κομματικές υποκινήσεις έστω κι αν ξεκινά από αυτές.
Η κυβέρνηση, εγκλωβισμένη στην τρόικα και τους…λάθος πολλαπλασιαστές, δεν έχει άλλο δρόμο. Επιτάσσει και επιστρατεύει. Όμως αυτή η τακτική έχει μικρή διάρκεια ζωής. Κι αν τώρα γίνεται αποδεκτή από την κοινωνία και αποφέρει ακόμη και δημοσκοπικά οφέλη, πολύ σύντομα ίσως να παρουσιάσει αντίστροφα αποτελέσματα.
Γιατί π.χ. πολλοί από τους ναυτικούς που επιστρατεύτηκαν είναι απλήρωτοι εδώ και έξι μήνες. Αν λοιπόν μπορεί να είναι αποδεκτό να επιστρατεύσεις μια κατηγορία δημοσίων υπαλλήλων, δεν είναι το ίδιο για εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα που απεργούν γιατί μεταξύ άλλων γιατί δεν τους καταβάλλονται τα δεδουλευμένα.
Δεν μπορεί να επιστρατεύεις εργαζόμενους για να δουλέψουν απλήρωτοι…
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
