Ο κ. Μητσοτάκης δεν έθεσε τα φλέγοντα για τη χώρα θέματα, όπως αυτό των πλεονασμάτων, αλλά επιχείρησε να οικοδομήσει μια νέα εικόνα της Ελλάδας. Αυτή της χώρας που αλλάζει, πετυχαίνει και άρα διεκδικεί αυτό που αξίζει αντί να επαιτεί.
Φρόντισε μάλιστα να προσφέρει και μια σημαντική υπηρεσία στην κ. Μέρκελ ανοίγοντας τη συζήτηση για την πράσινη ανάπτυξη. Το κίνημα των «πράσινων» ανεβαίνει διαρκώς στη Γερμανία και πολλοί εκτιμούν ότι σύντομα η καγκελάριος θα αλλάξει κυβερνητικό εταίρο και θα επιδιώξει συγκυβέρνηση με τους οικολόγους.
Άρα επενδύσεις και πολιτικές γύρω από αυτά τα θέματα είναι και ενόψει των τοπικών εκλογών της Κυριακής ένα εξαιρετικό πολιτικό service για την ηγέτη της Γερμανίας. Τη βοηθά να μετατοπίσει εν μέρει τη συζήτηση και την κριτική που δέχεται για τη στάση της στην Ελλάδα. Από την ατζέντα του ακροδεξιού AfD που την ψέγει «γιατί στηρίζει την κακή Ελλάδα που σπαταλά τα λεφτά των Γερμανών» της ανοίγει το δρόμο να προσεγγίσει τους πράσινους αφού η Ελλάδα θα γίνει πεδίο πράσινων γερμανικών επενδύσεων.
Όλα αυτά μοιάζουν θετικά και αποτελούν στρατηγική από ελληνικής πλευράς. Μένει όμως να φέρουν και το επιθυμητό αποτέλεσμα. Δηλαδή σε κοντινό χρόνο να επιτύχει η Ελλάδα και το στόχο της μείωσης των πλεονασμάτων. Μόνο τότε θα έχει δικαιωθεί η στρατηγική Μητσοτάκη. Και δεν πρόκειται για δεδομένο αποτέλεσμα. Σε δύο χρόνια από σήμερα η Μέρκελ θα αποσυρθεί από την καγκελαρία. Το κόμμα της θα δοκιμαστεί σκληρά στις εκλογές μετά από κυριαρχία σχεδόν δύο δεκαετιών.
Μένει να αποδειχθεί αν η ίδια θα προτιμήσει το ευρωπαϊκό από το εθνικό της καπέλο.
