Το αποτέλεσμα της Κυριακής μας οδηγεί σε μια κομβική ευκαιρία. Εδώ και δεκαετίες οι αριστερά ασκεί έντονη κριτική στα πάντα, καταλογίζει λάθη, μοιράζει ευθύνες και προβάλει απαιτήσεις.
Πολλές από αυτές χαρακτηρίζονται λαϊκίστικες ,ψηφοθηρικές, πελατειακές και ανεφάρμοστες. Η αριστερά αντιτείνει ότι οι προτάσεις της είναι ρεαλιστικές, και τα πάλαι ποτέ κόμματα εξουσίας δεν τις υλοποιούν γιατί εξυπηρετούν οργανωμένα συμφέροντα.
Η κριτική αυτή κορυφώθηκε για το θέμα του μνημονίου. Και συνοδεύτηκε από κυβερνητική πρόταση που διατύπωσαν πρωτίστως ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και η ΔΗΜΑΡ (το ΚΚΕ παρέμεινε πιστό στη στάση διαμαρτυρίας και οι ψηφοφόροι δεν την αποδέχθηκαν) .

Τα δύο κόμματα υποστηρίζουν ότι μπορούν να καταγγείλουν και να ακυρώσουν το μνημόνιο αλλά η χώρα να παραμείνει στην ΕΕ και το ευρώ. Λένε ότι μπορούν να επιβάλουν στους δανειστές μας να μας δίνουν χρήματα αλλά εμείς να μην έχουμε τόσο ασφυκτικό πλαίσιο υποχρεώσεων αποπληρωμής. Επίσης υποστηρίζουν ότι τα χρήματα από φόρους και εισφορές επαρκούν για να καλύψουν τις ανάγκες μισθών, συντάξεων και λοιπών εξόδων του κράτους.

Οι πολίτες στην απελπισία που τους οδήγησε η πολιτική του ΠΑΣΟΚ αλλά και της ΝΔ πίστεψαν ότι αυτή η λύση είναι εφικτή. Ε λοιπόν ας τη δοκιμάσουμε.

Ο κ. Τσίπρας έχει την ευκαιρία. Από χθες ο κ. Βενιζέλος του παραχωρεί γη και ύδωρ. Στις δηλώσεις που έκανε λέει κατ’ ουσίαν ότι είναι διατεθειμένος να διευκολύνει σχεδόν με κάθε τρόπο την πιθανή κυβέρνηση Τσίπρα- Κουβέλη.

Αλλά και από τη ΝΔ αφήνεται ορθάνοιχτο το ενδεχόμενο να στηριχθεί έστω και δια της ανοχής μια τέτοια προσπάθεια. Είναι λοιπόν στο χέρι του κ. Τσίπρα!

Αν πραγματικά το θέλει, μπορεί να κυβερνήσει. Αν δεν το θέλει, μπορεί να προβάλει προσκόμματα και να θέσει όρους που θα καταστήσουν αυτό το ενδεχόμενο αδύνατο. Όμως θα έχει χάσει την ιστορική ευκαιρία. Και θα έχει στερήσει από την αριστερά αυτό που πάντα έλεγε ότι θέλει. Την ευκαιρία να υλοποιήσει όσα επαγγέλλεται.

Και αν αυτή χαθεί ίσως οι ψηφοφόροι που έφυγαν από τα παλιά μεγάλα κόμματα και ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ επειδή τους έδωσε προοπτική κυβερνησιμότητας να νιώσουν ότι εγκλωβίστηκαν. Και η ζημιά ίσως να είναι ακόμη μεγαλύτερη αφού θα καταλογιστεί στην αριστερά ο εύκολος λόγος αλλά η αδυναμία υλοποίησης του.

Το πολιτικό σκηνικό δοκιμάζεται. Αλλά σε όλο το εύρος του!