Η απόφαση του Eurogroup της Δευτέρας απέδειξε κατ’ αρχήν ότι τόσο η Ελλάδα όσο και οι δανειστές και εταίροι δεν είναι διατεθειμένοι να τραβήξουν τη κατάσταση ως τη ρήξη.
Σε μια δύσκολη και σκληρή διαπραγμάτευση που περνά από διάφορες φάσεις θέλουν και τα δύο μέρη να βρουν λύση.
Λύση που δεν μπορεί παρά να έχει τεχνοκρατική διάσταση αλλά και πολιτική θεώρηση.
Ήταν λοιπόν επιβεβλημένη η έναρξη των διαπραγματεύσεων μεταξύ των αξιωματούχων των δύο πλευρών.
Ωστόσο αυτή φάση θα είναι η πιο δύσκολη για την κυβέρνηση. Οι δανειστές μας θα παρουσιάσουν νούμερα για την ελληνική οικονομία που θα απαιτούν σκληρά μέτρα.
Και γνωρίζουν καλά ότι είναι επιβεβλημένο η Ελλάδα να ολοκληρώσει την αξιολόγηση και να πάρει την τελευταία δόση του παρόντος μνημονίου ώστε να επιστρέψει στους κοινωνικούς φορείς το ρευστό που άντλησε για να πληρώσει τις δόσεις αυτού του μήνα.
Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα επιδιώξει να λάβει τα λιγότερο επώδυνα μέτρα.
Ήδη όμως στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος καταγράφονται αντιδράσεις. Κάποιοι μιλούν ακόμη και για ρήξη.
Αυτή είναι η εύκολη προσέγγιση. Και όποιος την επικαλείται πρέπει να περιγράψει και το σχέδιο της επόμενης μέρας.
Να πει τι σημαίνει η ρήξη και ποιο είναι το αύριο της χώρας μετά τη ρήξη.
Και να κριθεί και αυτός για την πρόταση του.
Γιατί οι ιστορικές αποφάσεις επιφέρουν και ιστορικές ευθύνες.