Το δημοψήφισμα ήταν μια κίνηση υψηλού πολιτικού ρίσκου. Ο πρωθυπουργός το ανέλαβε και του βγήκε.
Μετά τη συντριπτική νίκη του ΟΧΙ καθίσταται κυρίαρχος τόσο στο κόμμα του όσο και στο σύνολο του πολιτικού σκηνικού.
Εξουδετέρωσε όλους τους πολιτικούς του αντιπάλους και έχει χρόνο μέχρι αυτοί να ανασυγκροτηθούν.
Το σημαντικό πια είναι η διαχείριση αυτής της κυριαρχίας. Τα πρώτα βήματα του Α. Τσίπρα ήταν θετικά. Μίλησε συναινετικά, συγκάλεσε σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών και αντικατέστησε ένα από τα «κόκκινα πανιά» των δανειστών το Γ. Βαρουφάκη.
Φαίνεται δηλαδή ότι επιθυμεί συμφωνία. Ξέρει ότι θα είναι δυσβάσταχτη και αφού διασφάλισε ότι δύσκολα θα αμφισβητηθεί στο κόμμα του προσπαθεί να πετύχει το ίδιο και από τις άλλες εσωτερικές πολιτικές δυνάμεις.
Προφανώς επιδιώκει ευρύτερη πλειοψηφία για την κοινοβουλευτική επικύρωση αυτής της νέας συμφωνίας και ελαχιστοποίηση αν όχι απονομιμοποίηση των εσωτερικών του αντιδράσεων.
Έχει λοιπόν όλα τα όπλα στα χέρια του. Αλλά και μια απασφαλισμένη βόμβα. Το πρόβλημα στο τραπεζικό σύστημα. Αυτό ίσως αποδειχθεί πολύ πιο οδυνηρό ακόμη και από την ίδια τη βαριά συμφωνία.