Η απόφαση που επέβαλε η τρόικα για την ακύρωση της συγχώνευσης Εθνικής Eurobank είναι ένα ακόμη δείγμα της κυβερνητικής απραξίας τους τελευταίους μήνες.
Η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών έπρεπε να έχει ολοκληρωθεί εδώ και μήνες. Όμως η κυβέρνηση αντί να ωθήσει προς αυτή την κατεύθυνση παρέμενε θεατής. Στο μεσοδιάστημα τα δεδομένα άλλαξαν, κυρίως λόγω της Κύπρου και η τρόικα ακύρωσε το deal.
Είναι το νέο δόγμα της Ε.Ε. για τις τράπεζες που τις θέλει μικρές σε μέγεθος ώστε αν παρουσιάσουν προβλήματα να μη δημιουργήσουν συστημικούς κινδύνους.
Η ακύρωση της συγχώνευσης που είχε πολυδιαφημιστεί δημιουργεί ξανά κλίμα αβεβαιότητας και ανασφάλειας για την ελληνική οικονομία.
Και αυτό το κλίμα γίνεται ακόμη χειρότερο αφού η ίδια αναβλητική πρακτική εμφανίζεται σε όλα τα εκκρεμή ζητήματα. Το ίδιο έγινε και με το φόρο ακινήτων. Ενώ το ποσό που πρέπει να εισπραχθεί για το 2013 είναι γνωστό από την ψήφιση του προϋπολογισμού, η κυβέρνηση δεν υλοποίησε τον ενιαίο φόρο ακινήτων και έτσι «τρέχει» τώρα με το πιστόλι στον κρόταφο για να ικανοποιήσει την τρόικα.
Αλλά και στο θέμα των δημοσίων υπαλλήλων εμφανίζεται η ίδια εικόνα. Εδώ και μήνες η κυβέρνηση αδυνατεί να πράξει το ελάχιστο, δηλαδή να διώξει τους επίορκους. Πολλώ δε μάλλον δεν μπορεί να υλοποίσει και τα υπόλοιπα για τα οποία έχει δεσμευθεί όπως η κινητικότητα κλπ.
Είναι προφανές ότι έχει «χαθεί» στις εσωτερικές ισορροπίες και τις προσωπικές πολιτικές. Εμφανίζει σημάδια της κυβέρνησης Παπανδρέου λίγο μετά το πρώτο μνημόνιο. Κατάφερε να περάσει τα σκληρά μέτρα αλλά αδυνατεί να τα υλοποιήσει. Και είναι μαθηματικά βέβαιο ότι σύντομα θα κλιθεί να πάρει και νέα.
Ο πρωθυπουργός προσπαθεί να αντιμετωπίσει την κατάσταση αναλαμβάνοντας ο ίδιος τις ευθύνες ή μετατοπίζοντας τις από άλλους υπουργούς προς τον έμπιστο του κ. Στουρνάρα. Είναι προφανές ότι αυτή η τακτική είναι εσφαλμένη. Δημιουργεί εσωστρέφεια ,αναποτελεσματικότητα και απραξία.
Και ο χρόνος τελειώνει…
