Όλα πια μαρτυρούν ότι η κοινωνία έχει πραγματικά εξαντλήσει τα όρια της. Μετά από τέσσερα χρόνια ύφεσης και περικοπών επιστρέψαμε σε εισοδήματα της δεκαετίας του 1980.

Πολλές από τις αλλαγές που έγιναν ήταν επιβεβλημένες. Καταλάβαμε ότι η κλοπή του κράτους δεν οδηγεί πουθενά. Ότι τη φοροδιαφυγή, τη “μαιμού” σύνταξη και άλλα συναφή κάποτε θα τα πληρώναμε. Ότι η υπερπροστασία της αγοράς εργασίας είναι αδιέξοδη. Ότι ο υπερδανεισμός κράτους και νοικοκυριών είναι καταστροφικός.

Δηλαδή αναθεωρήσαμε νοοτροπίες μέσα από την καταστροφή.

Όμως αυτή η βίαιη και ταχύτατη διόρθωση δεν μπορεί να συνεχιστεί. Και κοινωνικά και οικονομικά δεν έχει να προσφέρει πια τίποτα άλλο παρά μόνο αρνητικές συνέπειες. Κοινωνικά γιατί μπορεί να προκαλέσει έκρηξη που θα διαλύσει τα έως τώρα αποτελέσματα. Και οικονομικά γιατί πια μπορεί να παράξει μόνο περαιτέρω ύφεση.

Είναι λοιπόν η ώρα που η κυβέρνηση πρέπει εκμεταλλευτεί τη συγκυρία, αφού και οι δανειστές μας έχουν αντιληφθεί την κατάσταση. Οι αλλαγές στο δημόσιο και οι αποκρατικοποιήσεις πρέπει να προχωρήσουν τάχιστα. Αλλά πρέπει να δοθεί το μήνυμα ότι φόροι και έκτακτες εισφορές αναθεωρούνται επί τα βελτίω. Ότι ξεκινούν ρυθμίσεις για δάνεια και ξαναπέφτει ρευστό στην αγορά.

Και όλα αυτά πρέπει να αρχίσουν τώρα. Γιατί μπορεί ο κυβερνητικός συνασπισμός να πήρε μια δημοσκοπική ανάσα το Δεκέμβριο με τη διασφάλιση της παραμονής της χώρας στο ευρώ, αλλά πολύ σύντομα κινδυνεύει να βρεθεί σε ελεύθερη πτώση και περιδίνηση.