Η αλλαγή του εκλογικού χάρτη της χώρας και η αλλαγή του εκλογικού νόμου που η κυβέρνηση προωθεί ταχύτατα αυτές τις ημέρες είναι ίσως από τις πιο ουσιαστικές και δομικές αλλαγές των τελευταίων 100 ετών. 

Είναι η πρώτη φορά μετά τις αλλαγές που έκανε στην αρχή του προηγούμενου αιώνα ο Ελευθέριος Βενιζέλος που η Ελλάδα θα αλλάξει μορφή. Κάτι ανάλογο είχε ξεκινήσει και ο Κ. Σημίτης με τον ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ 1, αλλά το άφησε στη μέση, αφού δεν τόλμησε να αλλάξει ουσιαστικά τον εκλογικό νόμο. Και αν η σημερινή κυβέρνηση προωθήσει σωστά αυτές τις αλλαγές, αλλά και τα κόμματα προσαρμοστούν κατάλληλα τότε ίσως η χώρα να βρεθεί σε μία νέα εποχή.

Η κατάργηση για παράδειγμα της “ντροπής” που λέγεται Β Αθηνών και παράγει άφθονο μαύρο χρήμα και εξαρτήσεις, αλλά εκλέγει και βουλευτές που δεν αντιπροσωπεύουν επαρκώς το εκλογικό της σώμα είναι χαρακτηριστική.

Το ίδιο συμβαίνει και σε όλες τις ανάλογες και ετερόκλιτες εκλογικές περιφέρειες οι οποίες οδηγούν τον υποψήφιο βουλευτή σε συμφωνίες κάτω από το τραπέζι με επιχειρηματίες άρα σε διαφθορά και υποτέλια, αλλά και τα κόμματα σε τεράστια και άσκοπα έξοδα εντυπωσιασμού ευτελίζωντας τη δημοκρατία.

Το νέο σύστημα που από ότι λέγεται θα περιλαμβάνει μεγάλο αριθμό βουλευτών που θα εκλέγονται με λίστα έχει όμως και ένα μεγάλο κίνδυνο. Οι σχέσεις υποταγής και εξάρτησης να μεταφερθούν στην… αυλή του αρχηγού. Δηλαδή το χρίσμα να πέρνουν οι “πειθαρχημένοι” οι οσφυοκάμπτες και οι άβουλοι.

Μόνη λύση για να μην οδηγηθούμε σε κάτι τέτοιο που θα ακυρώσει τη σημασία των επικείμενων αλλαγών είναι τα ίδια τα κόμματα να αναπτύξουν ουσιαστικά την εσωκομματική τους δημοκρατία και να θεσμοθετήσουν με αδιάβλητο τρόπο την εκλογή από τη βάση. Τόσο του αρχηγού, που ως ένα βαθμό έχει ήδη γίνει σε ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. Όσο και των υποψηφίων βουλευτών.

Μόνο αν κάτι τέτοιο συμβεί οι πολίτες θα ξανανιώσουν ότι έχουν λόγο και τα ξεπερασμένα και γερασμένα κόμματά μας θα μπορέσουν να βγουν από το τέλμα. Η ώρα είναι ιστορική. Και η ευθύνη τους βαραίνει όλους. Μακάρι να ανταποκριθούν.