‘Oσοι πίστεψαν οτι η επίσκεψη Ερντογάν στην Αθήνα θα ήταν ενα αποφασιστικό βημα για την επίλυση των ελληνοτουρκικών διαφορών, αρα και τη μείωση των εξοπλιστικών δαπανών, μάλλον πρέπει να αναθεωρήσουν τις ελπίδες τους.
Οι δύο πλευρές έκαναν οτι και στο παρελθόν. “Αγγιξαν” θέματα χαμηλού ενδιαφέροντος, υπεγραψαν 21 σχετικες συμφωνίες προσπαθώντας να δημιουργήσουν ενα θετικό κλίμα αλλα ως εκεί.
Τα δυο μεγάλα αγκάθια, δηλαδή το κυπριακό και το Αιγαίο έμειναν ανέγγιχτα. Οχι μονο δεν συζητήθηκαν αλλα ακομα και στις νύξεις που έγιναν, φάνηκε οτι δεν υπάρχει κανένα σημείο υποχώρησης.
Δεν ειναι η πρώτη φορά που δοκιμάζεται η συνταγή της βήμα-βήμα προσέγγισης. Ομως, τα αποτελέσματά της ειναι απογοητευτικά. Στη αρχή της δεκαετίας του ’90 αλλα ακόμα και μετά τους σεισμούς στις δυο χωρες πριν 11 χρονια, εγινε το ιδιο. Ξεκίνησε μια διαδικασία προσέγγισης απο θέματα χαμηλού ενδιαφέροντος ή ακομα και απο ανθρωπιστικά κίνητρα -βλέπε σεισμους- μεσα σε εντονη συναισθηματική φόρτιση και διάθεση προσφοράς. Ομως, το θετικό κλίμα εξανεμιζόταν μολις έμπαιναν στο τραπέζι τα “καυτά” θέματα και φτάναμε ακόμη και σε καταστάσεις τύπου ‘Ιμια. Ετσι, επιστρέφαμε στη γνωστή κατάσταση της έντασης και των αγεφύρωτων διαφορών.
Σήμερα και για πρώτη φορα εδω και δεκαετίες οι Τούρκοι αισθάνονται οτι βρίσκονται σε υπερτερη θεση απο εμας. Δεν είμαστε η χώρα που ειναι μέλος της Ε.Ε. ενω εκείνοι αγωνίζονται για να μπουν. Είμαστε η χωρα που δημιουργεί την οικονομική κριση στην Ε.Ε., ενω η Τουρκία, οπως επισήμανε χαμογελόντας ο κ. Ερντογάν, ελάχιστα κλυδωνίστηκε απο αυτήν.
Σημερα δεν είμαστε η ευημερουσα και κραταια χωρα που δικαιούται να ζητά απο τη διεθνή κοινότητα κατανόηση στα εθνικά της θέματα. Η διαπραγματευτική μας ισχύς εχει μειωθει σημαντικά. Το να τεθούν τώρα απο την προβληματική Ελλαδα και διπλωματικά θεματα, θα ηταν τουλάχιστον υπερβολή και η αντιμετώπισή τους απο τη διεθνή κοινοτητα θα ηταν δυσμενής.
Η Τουρκια γνωρίζει πολυ καλά αυτα τα δεδομένα. Και δεν ειναι ο γείτονας που θα μας διευκολύνει. Μαλλον το αντιθετο. Τωρα θα μας πιέσει πιο πολύ.
‘Αλλωστε, ακόμα και αν ο πρωθυπουργός της ειχε τις καλύτερες των προθέσεων δεν ειναι αυτός που θα πάρει την τελική απόφαση. Το “βαθυ κράτος” της γείτονος, δηλαδη το στρατιωτικό κατεστημένο, ποτε δε θα επέτρεπε κατι τετοιο. Και τα μυνήματα ειναι σαφή σε καθε ευκαιρία. Ακόμα και χθες, τη μέρα άφιξης του τούρκου πρωθυπουργού, τα πολεμικά του αεροσκάφη παραβίαζαν τον ελληνικό εναέριο χώρο, ετσι…”για να μην ξεχνιόμαστε”.
Η κοινή μειωση των εξοπλιστικών δαπανών που θα μας βόλευε τα μέγιστα ειναι μάλλον σενάριο για αφελείς. Τωρα ειναι η ευκαιρια για την Τουρκία να κλείσει μεγάλες συμφωνίες με Ρώσους ή Αμερικανούς και να γινει μόνη εκείνη η καλή πελάτισσα με όλα τα οφέλη που θα απορρέουν.
Σε καθε περίπτωση πάντως, ακριβώς επειδή βρισκόμαστε σε αυτή τη δυσμενή θέση, επαφές σε καλό κλίμα ειναι θετικές για να αποφευχθούν οι περαιτέρω εντάσεις. Αρα, η επίσκεψη Ερντογάν αποτιμάται θετικά.
Αλλά μέχρι εκεί… Τη συνέχεια θα τη δούμε σε λίγες μέρες στο Κυπριακό.
