Η Τουρκία υλοποιεί παντοιοτρόπως το μακροχρόνιο και καλά σχεδιασμένο πλάνο της για «μερτικό» στους υδρογονάνθρακες στην Αν. Μεσόγειο.

Ο διάχυτος φόβος μας για το ως που θα το «τραβήξει» η Τουρκία έχει απάντηση. Ως τα άκρα!

Όποιος θεωρεί ότι όσα κάνει είναι απλώς λεονταρισμοί και κάπου θα σταματήσει πλανάται οικτρά. Και μπορεί να αρεσκόμαστε στη θέση ότι το διεθνές δίκαιο και το δίκαιο της θάλασσας μας δικαιώνουν πλήρως αλλά ίσως και να μην είναι απολύτως έτσι. Προφανώς αυτά που προβάλλει η… σύμμαχος είναι παράλογα αλλά σε ένα μικρό τους μέρος μπορεί να έχουν κάποιο έρεισμα. Αυτό σε συνδυασμό με την ισχύ που θεωρεί ότι διαθέτει κάνει την Τουρκία ασυγκράτητη.

Τι κάνουμε εμείς; Προφανώς πρέπει να χαράξουμε μια νέα εθνική στρατηγική. Με ευθύνη, πατριωτισμό αλλά και ρεαλισμό οι πολιτικές δυνάμεις πρέπει χωρίς λαϊκισμούς να συμφωνήσουν για την επόμενη μέρα.

Θα πάμε σε σύγκρουση; Θα προκαλέσουμε δικαστική μάχη; Θα κάνουμε κάτι άλλο; Ας το αποφασίσουμε και ας το σχεδιάσουμε.

Χρόνος δεν υπάρχει. Η παράταση και κλιμάκωση της έντασης θα πυροδοτεί την ασφάλεια, την οικονομία, την ανάπτυξη, τη συνολική θέση της χώρας. Η τακτική της καταγγελίας ξεπεράστηκε. Πρέπει να αποφασίσουμε, να διακηρύξουμε στο εξωτερικό και να συνειδητοποιήσουμε στο εσωτερικό τις αποφάσεις και τις συνέπειες.

Τώρα.