Η τελευταία συμφωνία με την τρόικα αποτελεί την πρώτη φορά από το 2010 όταν ο Γ. Παπανδρέου έβαλε τη χώρα στο μνημόνιο που ακούσαμε κάτι θετικό.

Λίγη σημασία έχει ότι βρισκόμαστε σε πανευρωπαική προεκλογική περίοδο και όλοι οι δανειστές μας θέλουν να δείξουν στους ψηφοφόρους τους ότι δεν πετούν τα λεφτά τους άρα η τρόικα μας αντιμετωπίζει ηπιότερα.

Και έχει λίγη σημασία γιατί επιτύχαμε αποτελέσματα και τους δώσαμε το άλλοθι.

Προφανώς η συμφωνία έχει σημεία που θα προκαλέσουν αντιδράσεις. Προφανώς η ανεργία παραμένει σε αδιανόητα επίπεδα. Προφανώς θα συνεχίσουμε να πληρώνουμε αβάσταχτους και άδικους φόρους.

Όμως για πρώτη φορά μπορούμε να νιώσουμε ότι ίσως κάτι να αλλάζει. Και αν το καλοκαίρι κυλήσει τόσο θετικά για τον τουρισμό όσο προδιαγράφεται και προχωρήσει και η μείωση του χρέους μας τότε αυτό το ίσως μπορεί να μεταβληθεί σε… μάλλον.

Προφανώς λοιπόν έχουμε πολύ δρόμο και πολύ… αίμα ακόμα να δώσουμε. Όμως για πρώτη φορά μπορούμε να ξανανιώσουμε κάτι ξεχασμένο. Μια μικρή ελπίδα…