Μια δοκιμασία που ήταν εν πολλοίς θεσμική, άρα και ζήτημα δημοκρατίας. Ορισμένα από τα κορυφαία στελέχη της προηγούμενης κυβέρνησης είχαν την αντίληψη ότι η Δικαιοσύνη είναι μέσο και όχι θεσμός. Τη χειρίστηκαν ως εργαλείο.
Το αποτέλεσμα ήταν η διαρκής σύγκρουση με τις συνήθως εγκρατείς δικαστικές ενώσεις αλλά και η φθορά της εικόνας της Δικαιοσύνης στα μάτια των πολιτών.
Ήταν μια επικίνδυνη κατάσταση, διαρκώς κλιμακούμενη που τελικά έκανε ζημιά στους εμπνευστές της και δοκίμασε τη δημοκρατική μας συνείδηση. Και ίσως πρέπει να αποτελέσει σημείο ουσιαστικού προβληματισμού για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ κατά την περίοδο αξιολόγησης των πεπραγμένων της.
Έτσι η επιλογή από την κυβέρνηση Μητσοτάκη του κ. Ι. Τσαλαγανίδη για την ηγεσία του Αρείου Πάγου είναι μια πρώτη κίνηση αποκατάστασης της αξιοκρατίας . Ο κ. Τσαλαγανίδης περιγράφεται από το σύνολο των δικαστών ως άριστος νομικός και σοβαρότατος άνθρωπος.
Αδέκαστος, χωρίς καμία σκιά και μόνο με επαίνους. Προδήλως η καλύτερη επιλογή για την απαρχή της αποκατάστασης του κύρους της Δικαιοσύνης. Μιας Δικαιοσύνης που έχει σοβαρά προβλήματα και ο νέος πρόεδρός της πρέπει να στέρξει.
Αλλά και η κυβέρνηση πρέπει να συνεχίσει με την ίδια νοοτροπία. Να σεβαστεί την ανεξαρτησία και το ρόλο του θεσμού και να συνδράμει είτε νομοθετώντας, είτε παρέχοντας πόρους ώστε να σταματήσει η απαξίωσή του. Πρέπει επιτέλους κάποτε να σταματήσει η αίσθηση της ατιμωρησίας και της βραδυπορίας.
