Η πρωτοβουλία της κυβέρνησης για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος είναι μια κίνηση υψηλότατου ρίσκου σε όλα τα επίπεδα. Τόσο για την ίδια όσο και για τον τόπο. Αλλά ακόμη και για την ίδια τη δημοκρατία.

Κατ’ αρχήν μοιάζει πολύ δύσκολο να διασφαλιστεί η απρόσκοπτη διεξαγωγή του σε διάστημα μόλις 5 ημερών. Οι τεχνικές παράμετροι π.χ. εκλογικά κέντρα, εκλογικοί αντιπρόσωποι κλπ, είναι πολλές και ο χρόνος ελάχιστος.

Αλλά και ο απαραίτητος ουσιαστικός διάλογος μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων ώστε να σχηματίσουν οι πολίτες γνώμη δεν μπορεί να είναι στοιχειωδώς πλήρης σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα.
Τα παραπάνω μπορεί να καταστήσουν το αποτέλεσμα διαβλητό με απρόβλεπτες συνέπειες για τη δημοκρατία.

Επίσης η κυβέρνηση θα πρέπει να ξεκαθαρίσει απόλυτα το πώς θα ερμηνεύσει και θα χειριστεί το όποιο αποτέλεσμα.

Αν πλειοψηφήσει το ναι στη συμφωνία, τότε πως η κυβέρνηση θα την εφαρμόσει αφού τη θεωρεί καταστροφική; Πως θα ψηφίσει στη Βουλή τους σχετικούς νόμους που τους απορρίπτει; Και πως θα μπορέσει να παραμείνει στην εξουσία μετά από την απόρριψη της θέσης της σε τόσο μείζον θέμα;
Αν πάλι πλειοψηφήσει το όχι τότε αυτό θα μπορεί να αξιοποιηθεί ακόμη και ως εντολή εξόδου από το ευρώ;

Σε κάθε περίπτωση η κυβέρνηση παράγει θολό τοπίο για μια θεμελιακή αρχή. Την ευρωπαϊκή πορεία του τόπου.

Είναι μια αρχή στην οποία βασίζεται η χώρα. Μια αρχή που παρά τα απίστευτα δεινά που περνούν οι πολίτες παραμένει αναμφισβήτητο δόγμα της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων.

Και δεν μπορεί επειδή μια κυβέρνηση αποτυγχάνει στους διαπραγματευτικούς της στόχους και βρίσκεται σε πολιτικό αδιέξοδο να θέτει σε αμφισβήτηση μια θεμελιακή αρχή της χώρας.